ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

អង្គជាត​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ព្រោះ​តម្រេក​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិនមែន​ជាហេតុ​ ​មិនមែន​ជាទី​ឱកាស​ឡើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ជា​អរហន្ត​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឥតមាន​ត្រូវអាបត្តិ​អ្វី​ឡើយ​។​ ​
 [​៦៨​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​មាន​ភិក្ខុ១រូប​ទៅកាន់​ទី​សម្រាក​ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ​ក្នុង​ព្រៃ​អន្ធ​វន​ ​ទៀប​នគរ​សាវត្ថី​ហើយ​សឹង​លក់​ទៅ​។​ ​មាន​ស្រី​គង្វាលគោ​ម្នាក់​ឃើញ​ហើយ​ ​ទៅ​អង្គុយ​សង្កត់ពីលើ​អង្គជាត​ភិក្ខុ​នោះ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាល​អង្គជាត​កំពុងតែ​ចូល​ទៅ​ ​ក៏​ត្រេកអរ​ ​ចូលស៊ប់​ទៅ​ហើយ​ ​ក៏​ត្រេកអរ​ ​ស្ថិតនៅ​ខាងក្នុង​ ​ក៏​ត្រេកអរ​ ​បន្ថយ​ចេញ​មកវិញ​ ​ក៏​ត្រេកអរ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​មាន​សេចក្តី​សង្ស័យ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ ​អ្នកឯង​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​មាន​ភិក្ខុ១រូប​ទៅកាន់​ទី​សម្រាក​ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ​ក្នុង​ព្រៃ​អន្ធ​វន​ ​ទៀប​នគរ​សាវត្ថី​ហើយ​សឹង​លក់​ទៅ​។​ ​មាន​ស្រី​គង្វាល​ពពែ​ម្នាក់​បានឃើញ​ភិក្ខុ​នោះ​។​បេ​។​ ​មាន​ស្រី​អ្នករក​ឧស​ម្នាក់​បានឃើញ​ភិក្ខុ​នោះ​។​បេ​។​ ​មាន​ស្រី​អ្នកនាំ​អាចម​ន៍​គោ​ម្នាក់​បានឃើញ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​ទៅ​អង្គុយ​សង្កត់ពីលើ​អង្គជាត​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាលដែល​អង្គជាត​កំពុងតែ​ចូល​ទៅ​ត្រេកអរ​ ​ចូលស៊ប់​ទៅ​ហើយ​ត្រេកអរ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៥ | បន្ទាប់
ID: 636774087702292033
ទៅកាន់ទំព័រ៖