មាតិកា
ឈ្មោះទំព័រ
សុត្តន្តបិដក
ខុទ្ទកនិកាយ មហានិទ្ទេស
តតិយភាគ

តុវដកសុត្តនិទ្ទេសទី ១៤
បុច្ឆា (ការសួរ ៣ យ៉ាង)១
វិវេក (ការស្ងាត់) ៣ យ៉ាង៥
សន្តិបទ (បទស្ងប់រម្ងាប់)៧
ធម្មក្ខន្ធ មានសីលក្ខន្ធជាដើម៨
មូលនៃតណ្ហាបបញ្ចសង្ខា១១
មូលនៃទិដ្ឋិបបញ្ចសង្ខា១១
សិក្ខា ៣១៦
ឧស្សទៈ (ការប៉ោងឡើង) ៧២៨
ព្រះមានចក្ខុបើកហើយដោយចក្ខុ ៥៣០
ក្នុងមំសចក្ខុមានសម្បុរ ៥៣០
ងងឹតប្រកបដោយអង្គ ៤៣១
បុគ្គលជារាគចរិតជាដើម៣៩
អន្តរាយ ២ ប្រការ៤១
ធម៌ ៣ ជាមន្ទិលខាងក្នុង៤៥
បុគ្គលឡេះឡោះដោយភ្នែក៥០
តិរច្ឆានកថា (គាមកថា) ៣២៥៤
រដមានរសមើមជាដើម៥៤
សេចក្តីប្រកាន់ ២ យ៉ាង៥៦
ភិក្ខុដែលផស្សៈគឺរោគប៉ះពាល់ហើយ៥៧
ភោជនមានបាយជាដើម៦១
បានៈ (ទឹក) ៨ យ៉ាង៦១
បានៈ (ទឹក) ៨ យ៉ាងដទៃទៀត៦១
បង្អែម មានបង្អែមដែលធ្វើពីម្សៅ ជាដើម៦១
ចីវរ ៦ យ៉ាង៦១
សន្និធិ មានអន្នសន្និធិជាដើម៦៣
ភិក្ខុមានឈាន៦៤
ភិក្ខុរពឹសដោយជើង៦៥
សម្ផប្បលាបៈ មានរាជកថា ជាដើម៦៦
កុក្កុច្ចៈដោយហេតុ ២ យ៉ាង៦៨
អាសនៈនឹងសយនៈ៧១
ការគប់រកនូវការភ្ញាក់រលឹក៧៣
ភិក្ខុមានអាតាបៈ៧៣
ការបិទបាំងទោសខ្លួន៧៤
ការលេង ២ ប្រការ៧៥
មេថុនធម៌៧៦
ការស្អិតស្អាង ២ យ៉ាង៧៧
ការប្រកបអំពើធ្មប់៧៩
ការទាយសុបិន៧៩
ការទាយលក្ខណៈ៨០
ការទាយនក្ខត្តឫក្ស៨០
ការទាយសម្រែកម្រឹគ៨១
ការមិនតាំងនៅនៃគភ៌ដោយហេតុ ២៨១
ការបង្កពាក្យញុះញង់ដោយហេតុ ២៨៦
កិលេសជាគ្រឿងធ្វើឲ្យគេតិះដៀល៨៩
ការរាក់ទាក់៩២
វាចាកៀរគរ៩៦
អំពើឃ្នើសឃ្នង ៣ យ៉ាង៩៨
ពាក្យផ្ទញ់ផ្ទាល់១០៥
ការពោលពាក្យកុហក១០៦
ភាពនៃជនអ្នកអួត១០៧
ការមិនធ្វេស ក្នុងជិនសាសនា១១៥
អត្តទណ្ឌសូត្រ ទី ១៥
អាជ្ញា ៣ យ៉ាង១២១
ភ័យ ២ យ៉ាង១២១
មហានរក១២៦
ការសម្តែងនូវសំវេគធម៌១២៩
ការញាប់ញ័រ នៃពពួកសត្វ១៣០
ពួកសត្វឈ្លោះគ្នា១៣៣
លោកមិនមានខ្លឹមដោយជុំវិញ១៣៥
សង្ខារក្នុងទិសទាំងពួងញាប់ញ័រ១៣៧
សរ ៧ យ៉ាង១៤១
ជនដែលសរមុតហើយរមែងស្ទុះទៅផ្សេង ៗ១៤៣
កាម ២ យ៉ាង១៥៩
សិក្ខា ៣ យ៉ាង១៥៩
ក្រោធកើតដោយអាការៈ ១០ យ៉ាង១៦៣
មិនគប្បីនៅរួមដោយសេចក្តីប្រមាទ១៦៥
មិនគប្បីឋិតនៅក្នុងការមើលងាយ១៦៦
គប្បីគេចចេញចាកពាក្យកុហក១៦៩
មិនគប្បីធ្វើនូវស្នេហាក្នុងរូប១៧០
គប្បីកំណត់ដឹងនូវមានះ១៧០
បរិញ្ញា (ការកំណត់ដឹង) ៣ យ៉ាង១៧២
គប្បីវៀរស្រឡះចាកសាហសាចរិយា១៧៣
មិនគប្បីត្រេកអរចំពោះបុរាណក្ខន្ធ១៧៤
មិនគប្បីធ្វើនូវសេចក្តីគាប់ចិត្តក្នុងនវក្ខន្ធ១៧៥
មិនគប្បីសោកចំពោះវត្ថុដែលកំពុងវិនាស១៧៥
មិនគប្បីអាស្រ័យនូវសភាវៈជាគ្រឿងទាញមក១៧៦
កាមជាភក់ ដែលឆ្លងបានដោយក្រ១៧៩
មុនិ មិនឃ្លាតចាកសច្ចៈ១៧៩
ព្រាហ្មណ៍ឋិតនៅលើទីទួល១៨០
មុនិ លះបង់វត្ថុទាំងពួង១៨០
និស្ស័យ ២ យ៉ាង១៨៣
គ្រឿងចំពាក់ ៧ យ៉ាង១៨៥
កង្វល់មានរាគៈជាដើម១៨៩
លោកសូន្យ២០០
បុគ្គលមិនកំណាញ់មិនប្រាថ្នា២០២
តណ្ហាជាគេធៈ (សេចក្តីប្រាថ្នា)២០៣
តណ្ហាជាឯជា ( សេចក្តីញាប់ញ័រ)២០៤
អភិសង្ខារ ហៅថាវិយារម្ភៈ (ការផ្តើមផ្សេង ៗ )២០៤
ញាណជាមោនៈ២០៩
សេចក្តីកំណាញ់ ជាគាហៈ (ការប្រកាន់)២១០
សារីបុត្តសុត្តនិទ្ទេស ទី ១៦
ព្រះសាស្តាមានព្រះសូរសៀងពិរោះ២១៣
ព្រះមានព្រះភាគជាអ្នកនាំពួក២១៤
ព្រះមានព្រះភាគចុះចាកតុសិតមកកាន់ពួក២១៥
ពួកព្រះអរហន្តជាតុសិត២១៥
ព្រះពុទ្ធទ្រង់មានចក្ខុ ទ្រង់ប្រាកដ២១៧
ព្រះពុទ្ធទ្រង់មានចក្ខុដោយចក្ខុ ៥២២០
ងងឹតប្រកបដោយអង្គ ៤២២១
ព្រះមានព្រះភាគជាបុគ្គលឯកដោយចំណែកបព្វជ្ជា២៣១
ព្រះមានព្រះភាគជាបុគ្គលឯក ដោយមិនមានបុគ្គលជា (គម្រប់ពីរ)២៣២
ព្រះមានព្រះភាគ ជាបុគ្គលឯកដោយទ្រង់លះបង់តណ្ហា២៣៣
ព្រះមានព្រះភាគ ជាបុគ្គលឯក ព្រោះប្រាសចាករាគៈ ដោយដាច់ខាត២៣៤
ព្រះមានព្រះភាគ ជាបុគ្គលឯក ព្រោះទៅកាន់ផ្លូវតែមួយព្រះអង្គឯង២៣៤
ព្រះមានព្រះភាគ ជាបុគ្គលឯក ព្រោះត្រាស់ដឹងសម្ពោធិញ្ញាណ២៣៥
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រេកអរតែមួយព្រះអង្គឯង២៣៦
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់នាមថាពុទ្ធៈដោយអត្ថដូចម្តេច២៣៧
និស្ស័យ ២ យ៉ាង២៣៩
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់នឹងធឹងដោយអាការៈ ៥ យ៉ាង២៤១
កុហនវត្ថុ ៣ យ៉ាង២៤៦
សេចក្តីអន្តរាយ ២ យ៉ាង២៥៩
ធម៌ ៣ យ៉ាងជាមន្ទិលខាងក្នុង២៦៣
សេចក្តីបរិសុទ្ធនៃវាចា២៦៧
គោចរនឹងអគោចរ២៦៩
សេចក្តីបរិសុទ្ធនៃសីលនឹងវត្ត២៧៤
ធុតង្គ ៨ យ៉ាង២៧៥
ការនៅសប្បាយ២៨៣
ព្រះនាមថាព្រះមានព្រះភាគដោយអត្ថដូចម្តេច២៨៣
ទីដេកទីអង្គុយដ៏ស្ងាត់២៨៦
ធម៌ដ៏សមគួរដល់ការត្រាស់ដឹង២៨៧
ទីបំផុតជុំវិញ ៤ យ៉ាង២៨៩
ត្រជាក់នឹងក្តៅដោយហេតុ ២ យ៉ាង២៩៦
ការព្យាយាមប្រឹងប្រែង២៩៨
អវិជ្ជាជាមូលនៃសេចក្តីក្រោធ៣០៣
សភាវៈជាទីស្រឡាញ់ ២ យ៉ាង៣០៤
ឈ្មោះថាសេក្ខៈព្រោះហេតុអ្វី៣១០
ដឹងប្រមាណដោយហេតុ ២ យ៉ាង៣១៥
ភិក្ខុមានសេចក្តីសន្តោស៣១៧
អ្នកប្រកបរឿយ ៗ ក្នុងឈាន៣២៥
អ្នកភ្ញាក់រលឹកច្រើន៣២៥
កុក្កុច្ចៈដោយហេតុ ២ យ៉ាង៣២៧
កម្រិត ២ យ៉ាង៣៣២
ភិក្ខុមានស្មារតីមានចិត្តផុតស្រឡះ៣៣៨
គប្បីកម្ចាត់បង់នូវងងឹត៣៤១