ទំព័រដើម
ព្រះត្រៃបិដក
វិនយបិដក
ភាគ ០១
ភាគ ០២
ភាគ ០៣
ភាគ ០៤
ភាគ ០៥
ភាគ ០៦
ភាគ ០៧
ភាគ ០៨
ភាគ ០៩
ភាគ ១០
ភាគ ១១
ភាគ ១២
ភាគ ១៣
សុត្តន្តបិដក
ភាគ ១៤
ភាគ ១៥
ភាគ ១៦
ភាគ ១៧
ភាគ ១៨
ភាគ ១៩
ភាគ ២០
ភាគ ២១
ភាគ ២២
ភាគ ២៣
ភាគ ២៤
ភាគ ២៥
ភាគ ២៦
ភាគ ២៧
ភាគ ២៨
ភាគ ២៩
ភាគ ៣០
ភាគ ៣១
ភាគ ៣២
ភាគ ៣៣
ភាគ ៣៤
ភាគ ៣៥
ភាគ ៣៦
ភាគ ៣៧
ភាគ ៣៨
ភាគ ៣៩
ភាគ ៤០
ភាគ ៤១
ភាគ ៤២
ភាគ ៤៣
ភាគ ៤៤
ភាគ ៤៥
ភាគ ៤៦
ភាគ ៤៧
ភាគ ៤៨
ភាគ ៤៩
ភាគ ៥០
ភាគ ៥១
ភាគ ៥២
ភាគ ៥៣
ភាគ ៥៤
ភាគ ៥៥
ភាគ ៥៦
ភាគ ៥៧
ភាគ ៥៨
ភាគ ៥៩
ភាគ ៦០
ភាគ ៦១
ភាគ ៦២
ភាគ ៦៣
ភាគ ៦៤
ភាគ ៦៥
ភាគ ៦៦
ភាគ ៦៧
ភាគ ៦៨
ភាគ ៦៩
ភាគ ៧០
ភាគ ៧១
ភាគ ៧២
ភាគ ៧៣
ភាគ ៧៤
ភាគ ៧៥
ភាគ ៧៦
ភាគ ៧៧
អភិធម្មបិដក
ភាគ ៧៨
ភាគ ៧៩
ភាគ ៨០
ភាគ ៨១
ភាគ ៨២
ភាគ ៨៣
ភាគ ៨៤
ភាគ ៨៥
ភាគ ៨៦
ភាគ ៨៧
ភាគ ៨៨
ភាគ ៨៩
ភាគ ៩០
ភាគ ៩១
ភាគ ៩២
ភាគ ៩៣
ភាគ ៩៤
ភាគ ៩៥
ភាគ ៩៦
ភាគ ៩៧
ភាគ ៩៨
ភាគ ៩៩
ភាគ ១០០
ភាគ ១០១
ភាគ ១០២
ភាគ ១០៣
ភាគ ១០៤
ភាគ ១០៥
ភាគ ១០៦
ភាគ ១០៧
ភាគ ១០៨
ភាគ ១០៩
ភាគ ១១០
អំពីយើង
បន្ថែម
សមាជិក
បញ្ចូលនាម
ភ្លេចពាក្យសំងាត់
អត្ថបទ
អត្ថបទធម៌
គាថា
កំណាព្យ
អក្សរខ្មែរ
ផ្សេងទៀត
ជំនួយ
វីដេអូ
ទេសនា
ធម៌សូត្រ
សំឡេងអាន
ភ្លេងនិងរឿង
អក្សរខ្មែរ
ផ្សេងទៀត
ចុះឈ្មោះ
ទាក់ទង
សទ្ទានុក្រម
វិភាគទាន
ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០៧
មាតិកា
ឈ្មោះ
ទំព័រ
វស្សុបនាយិកក្ខន្ធកៈ
ការនៅចាំវស្សាព្រះដ៏មានព្រះភាគមិនទាន់បានបញ្ញត្ត
១
និទានឆព្វគ្គិយភិក្ខុ
៣
ការចូលវស្សា
៥
កិរិយាធ្វើនូវការត្រឡប់មកវិញក្នុងរវាង ៧ ថ្ងៃ
៧
អន្តរាយទាំងឡាយកើតឡើងដល់ពួកភិក្ខុដែលនៅចាំវស្សា
៣៧
អន្តរាយទាំងឡាយមានដល់ពួកភិក្ខុដែលចូលវស្សា
៤១
ការបំបែកសង្ឃកើតឡើងដល់ពួកភិក្ខុដែលចូលវស្សា
៤៣
និទានភិក្ខុ ១រូបមានសេចក្តីប្រាថ្នាដើម្បីចូលវស្សាក្នុងលំនៅរបស់គង្វាលគោ
៤៨
ពួកភិក្ខុចូលវស្សាក្នុងទីវាលជាដើម
៤៩
សង្ឃប្តេជ្ញាគ្នាថា ភិក្ខុមិនត្រូវបំបួសកុលបុត្រក្នុងកណ្តាលវស្សា
៥១
និទានឧបនន្ទសក្យបុត្ត
៥២
ការនៅចាំវស្សាក្នុងអាវាសទាំងឡាយពីរ
៥៣
ត្រូវអាបត្តិទុក្កដព្រោះទទួលពាក្យប្តេជ្ញា
៥៥
ឧទ្ទាននៃវស្សុបនាយិកក្ខន្ធក
៦៣
បវារណាក្ខន្ធកៈ
និទានភិក្ខុច្រើនរូបជាមិត្រទើបនឹងបានជួបគ្នាថ្មី
៦៦
មូគវត្ត (វត្តរបស់មនុស្សគ) ជាតិត្ថិយសមាទាន
៦៧
តេវាចិកាបវារណា
៧៥
បវារណាពីរយ៉ាង ( ចាតុទ្ទសិកាបវារណា ១ បណ្ណរសិកាបវារណា ១ )
៧៧
ការឱ្យនូវបវារណានៃភិក្ខុឈឺ
៧៩
អន្តរាយទាំងឡាយកើតឡើងក្នុងពេលនៃបវារណាកម្ម
៨៣
គណប្បវារណានឹងតេវាចិកាបវារណា
៨៥
ភិក្ខុ ៣ រូបបវារណាដល់គ្នានឹងគ្នា
៨៧
ភិក្ខុ ២ រូបបវារណាដល់គ្នានឹងគ្នា
៨៩
និទានភិក្ខុ ១ រូបត្រូវអាបត្តិក្នុងថ្ងៃបវារណា
៩១
ការបវារណានៃភិក្ខុអ្នកមិនមានសភាគាបត្តិ
៩៣
និទានអាវាសិកភិក្ខុ និយាយពីភិក្ខុអ្នកបវារណាមិនត្រូវអាបត្តិ មាន ១៥ យ៉ាង
៩៥
ពួកភិក្ខុជាពួកតែសំគាល់ថា ព្រមព្រៀងគ្នាមាន ១៥ យ៉ាង
១០១
ពួកភិក្ខុមានសេចក្តីរង្កៀសមាន ១៥ យ៉ាង
១០៣
ពួកភិក្ខុមានបំណងនឹងបំបែកសង្ឃមាន ១៥ យ៉ាង
១០៥
ថ្ងៃរបស់អាវាសិកភិក្ខុនឹងអាគន្តុកភិក្ខុផ្សេងគ្នា
១០៧
ការបវារណារបស់ពួកភិក្ខុដែលមានសេចក្តីសង្ស័យជាដើម
១០៩
ការបវារណារបស់ពួកភិក្ខុដែលមានសំវាសស្មើគ្នាជាដើម
១១៣
ភិក្ខុមិនត្រូវទៅក្នុងថ្ងៃបវារណានោះ
១១៥
កាលភិក្ខុនីបរិសទ្យអង្គុយហើយ ភិក្ខុមិនត្រូវបវារណា
១១៩
រឿងអាវាស ១ ក្នុងកោសលជនបទកើតសញ្ចរភ័យក្នុងថ្ងៃបវារណានោះ
១២០
ការបវារណាជាតេវាចិកាបវារណាជាដើម
១២១
និទានឆព្វគ្គិយភិក្ខុត្រូវអាបត្តិហើយបវារណា
១២៥
បវារណាដែលភិក្ខុបានឃាត់ និងបវារណាដែលភិក្ខុមិនបានឃាត់
១២៧
ការឃាត់នូវបវារណាចំពោះភិក្ខុផងគ្នា
១២៩
សេចក្តីយល់ផ្សេងៗគ្នាក្នុងការត្រូវអាបត្តិ
១៣៥
ពួកភិក្ខុអ្នកធ្វើការប្រកួតប្រកាន់ ជាដើម
១៣៩
ការធ្វើនូវបវារណាសង្គហនៃភិក្ខុអ្នកព្រមព្រៀងគ្នាជាដើម
១៤៥
ការធ្វើនូវបវារណាសង្គហ
១៤៩
ឧទ្ទាននៃបវារណាក្ខន្ធក
១៥១
ចម្មក្ខន្ធកៈ
និទានកូនសេដ្ឋីម្នាក់ឈ្មោះសោណជាកោឡិវិសគោត្ត
១៥៣
និទានព្រះសាគតត្ថេរ
១៥៥
និទានព្រះសោណត្ថេរ
១៥៩
ខីណាសវគុណកថា
១៦៧
ការបញ្ញត្តិស្បែកជើងជាអកប្បិយ
១៧៥
ស្បែកជើង ៤ ជាន់ឡើងទៅដែលគេពាក់ហើយដោះប្រគេន ( ស្បែកជើងចាស់ )
១៧៩
ភិក្ខុមិនត្រូវពាក់ស្បែកជើងខាងក្នុងវត្ត
១៨១
និទានភិក្ខុមានរោគដំបៅលេចនៅបាទជើង
១៨២
ភិក្ខុមិនត្រូវពាក់ទ្រានាប់ជើងឈើ
១៨៥
ភិក្ខុមិនត្រូវពាក់ទ្រានាប់ជើងស្លឹកត្នោត
១៨៧
( ពួកភិក្ខុក្នុងក្រុងភទ្ទិយ ) ពាក់ទ្រនាប់ជើងមានបការផ្សេង ៗ
១៨៩
សេចក្តីបញ្ញត្តិនូវទ្រនាប់ជើងជាអកប្បិយ
១៩១
និទានឆព្វគ្គិយភិក្ខុចាប់ស្នែងមេគោជាដើម
១៩២
ភិក្ខុមិនត្រូវចាប់មេគោ
១៩៣
និទានឆព្វគ្គិយភិក្ខុទៅដោយយានដែលទឹមដោយគោញី
១៩៤
ការទ្រង់អនុញ្ញាតនូវគ្រែស្នែង
១៩៥
ឧច្ចាសយនមហាសយនកថា
១៩៧
ភិក្ខុមិនត្រូវប្រើប្រាស់ស្បែកសត្វដ៏ធំ
១៩៩
និទានភិក្ខុបាប
២០០
ភិក្ខុមិនត្រូវពាក់ស្បែកជើងចូលទៅកាន់ស្រុក
២០៣
និទានព្រះសោណត្ថេរ
២០៤
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ប្រទានពរ ៥ យ៉ាងដល់ព្រះសោណត្ថេរ
២១៤
ទ្រង់ទ្រាយនៃមជ្ឈិមបទេស
២១៥
ឧទ្ទាននៃចម្មក្ខន្ធក
២១៦
ភេសជ្ជក្ខន្ធកៈ
និទានភិក្ខុកើតអាពាធ (ប្រមាត់)
២២១
ពោលអំពីភេសជ្ជទាំង៥
២២៣
ពោលអំពីភេសជ្ជមានខ្លាញ់ជាដើម
២២៥
ពោលអំពីភេសជ្ជមានទឹកចត់ជាដើម
២២៧
ពោលអំពីភេសជ្ជមានជ័រជាដើម
២២៩
ពោលអំពីភេសជ្ជមានគ្រឿងលំអិតជាដើម
២៣១
ពោលអំពីការទ្រង់អនុញ្ញាតភេសជ្ជ មានថ្នាំបន្តក់ភ្នែក ជាដើម
២៣៣
ពោលអំពីការទ្រង់អនុញ្ញាតនូវចង្កឹះក្លាក់
២៣៥
និទានបិលិន្ទវច្ឆត្ថេរដ៏មានអាយុកើតជម្ងឺក្តៅក្បាល
២៣៦
ពោលអំពីការទ្រង់អនុញ្ញាតភេសជ្ជ មានប្រេងលាបក្បាល ជាដើម
២៣៧
និទានបិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ
២៣៩
និទានភិក្ខុ ១ រូបមានអាពាធកើតពក
២៤២
ថ្នាំមហាវិកដ ៤ យ៉ាង
២៤៣
ពោលអំពីភិក្ខុមានអាពាធផ្សេងៗ
២៤៥
និទានព្រះបិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ និយាយអំពីការទ្រង់អនុញ្ញាតនូវអារាមិកជន
២៤៧
និទានព្រះបិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ និយាយអំពីកម្រងផ្កាជាវិការនៃមាស
២៤៩
និទានព្រះបិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ និយាយអំពីភេសជ្ជ ៥ យ៉ាង
២៥៣
និទានព្រះកង្ខារេវតត្ថេរ ពោលអំពីស្ករអំពៅ
២៥៥
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់អាពាធកើតអំពីខ្យល់ក្នុងព្រះឧទរ
២៥៧
ភោជនដែលភិក្ខុទុកនឹងចំអិនខាងក្នុងអកប្បិយកុដិនឹងចំអិនដោយខ្លួនឯង
២៥៩
និទានព្រាហ្មណ៍ ១ រូប
២៦៣
និទានឧបនន្ទសក្យបុត្ត
២៦៧
ព្រះសារីបុត្តមានអាពាធក្តៅរោលរាលក្នុងកាយ
២៦៨
ការទ្រង់អនុញ្ញាតផ្លែឈើដែលគ្មានពូជជាដើម
២៧១
សត្ថកម្ម ( ការកាត់ ឬវះ ) វត្ថិកម្ម ( ការចងរឹត )
២៧៣
( ភិក្ខុត្រូវការដោយ ) សាច់ដែលមានឱជារស
២៧៥
និទានសុប្បិយាឧបាសិកា
២៧៧
ពោលអំពីសាច់ដែលមិនគួរ
២៧៩
និទានព្រាហ្មណ៍ ១ រូប
២៨៥
ពោលអំពីអានិសង្សបបរ មាន ១០ យ៉ាង
២៨៧
និទានមហាមាត្យ ( ម្នាក់ ) ជាអ្នកមានសេចក្តីជ្រះថ្លាថ្មី ( មិនទាន់មុតមាំ )
២៨៩
សេចក្តីរង្កៀសរបស់មហាមាត្យអ្នកមានសេចក្តីជ្រះថ្លាថ្មី
២៩១
និទានបុរសឈ្មោះវេលដ្ឋកច្ចាន និយាយអំពីការប្រគេនស្ករអំពៅ
២៩៤
ធម្មចក្ខុ គឺសោតាបត្តិមគ្គរបស់បុរសឈ្មោះវេលដ្ឋកច្ចាន
២៩៩
និទានពួកភិក្ខុរង្កៀសមិនហ៊ានឆាន់ស្ករអំពៅ
៣០០
ពោលអំពីការទ្រង់ទទួលនូវរោងសំណាក់
៣០១
ទោស ៥ ប្រការ នៃបុគ្គលទ្រុស្តសីល ឬ វិបត្តិចាកសីល
៣០៣
អានិសង្ស ៥ ប្រការនៃបុគ្គលមានសីល ឬបរិបូណ៌ដោយសីល
៣០៥
និទានមហាមាត្យឈ្មោះសុនធនឯវស្សការ
៣០៧
អនុមោទនាគាថា
៣១១
ចតុរារយសច្ចទេសនាកថា
៣១៣
និទាននាងអម្ពបាលីជាស្រីផ្កាមាស
៣១៥
និទានស្តេចលិច្ឆវីក្នុងក្រុងវេសាលី
៣១៧
និទានសីហសេនាបតិ ពោលអំពីអកិរិយវាទ
៣២១
និទានសីហសេនាបតិ ពោលអំពីវាទ មានអកិរិយវាទ ជាដើម
៣២៥
និទានសីហសេនាបតិ ការសំដែងនូវភាវនៃខ្លួនជាឧបាសក
៣៣១
និទានសីហសេនាបតិ ពោលអំពីសាច់ដែលគេធ្វើចំពោះ ( ខ្លួន )
៣៣៥
ភិក្ខុកាលដឹងថាសាច់ដែលគេធ្វើចំពោះ ( ខ្លួន ) មិនត្រូវបរិភោគ
៣៣៧
និទានពួកមនុស្សអ្នកជនបទ និយាយអំពីការសន្មតិកប្បិយភូមិ
៣៣៩
កប្បិយភូមិ ៤ យ៉ាង និទានមេណ្ឌកគហបតី
៣៤៣
និទានមេណ្ឌកគហបតី អានុភាពនៃជន មានមេណ្ឌកគហបតី ជាដើម
៣៤៥
និទានមេណ្ឌកគហបតី ពុទ្ធគុណកថា
៣៤៩
និទានមេណ្ឌកគហបតី អនុបុព្វីកថា
៣៥១
និទានមេណ្ឌកគហបតី ការសំដែងនូវភាវនៃខ្លួនជាឧបាសក
៣៥៣
ធម្មចក្ខុ គឺសោតាបត្តិមគ្គនៃមេណ្ឌកគហបតី
៣៥៥
និទានមេណ្ឌកគហបតី ការអង្គាសនៃមេណ្ឌកគហបតី (នោះ)
៣៥៦
ការទ្រង់អនុញ្ញាតនូវការស្វែងរកស្បៀង
៣៥៩
និទានកេណិយជដិល
៣៦១
និទានមល្លក្សត្រទាំងឡាយនៅក្នុងក្រុងកុសិនារា
៣៦៦
និទានមល្លក្សត្រឈ្មោះរោជ ការធ្វើនូវការក្រោកទទួលព្រះដ៏មានព្រះភាគ
៣៦៧
និទានមល្លក្សត្រឈ្មោះរោជ អនុបុព្វីកថា
៣៦៩
និទានរោជមល្លក្សត្រ
៣៧១
និទានភិក្ខុបួសឯចាស់
៣៧៣
ពោលអំពីមនុស្សដាំពូជឈើរបស់សង្ឃ ( ក្នុងដី ) របស់បុគ្គល
៣៧៧
ពោលអំពីកាលិកមានយាមកាលិកជាដើម
៣៧៩
ឧទ្ទាននៃភេសជ្ជក្ខន្ធក
៣៨០