មាតិកា
ឈ្មោះទំព័រ
សុត្តន្តបិដក
អង្គុត្តរនិកាយ ទសកនិបាត
ទ្វាទសមភាគ
តតិយបណ្ណាសក សមណសញ្ញាវគ្គ ទី ១១
 ពោលអំពីសមណសញ្ញា ៣១
 ពោលអំពីការបរិបូណ៌នៃធម៌ ៧ ប្រការ ព្រោះបានចម្រើននូវសមណសញ្ញា ៣១
 ពោលអំពីការបរិបូណ៌នៃវិជ្ជា ៣ ព្រោះបានចម្រើននូវពោជ្ឈង្គ ៧២
 ពោលអំពីការឃ្លាត (ចាកឋានសួគ៌និងមគ្គ) ព្រោះមិច្ឆត្តៈ (១០)៣
 ពោលអំពីការសម្រេច (ឋានសួគ៌និងមគ្គ) ព្រោះសម្មត្តៈ (១០)៤
 ពោលអំពីការប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីទុក្ខ នៃធម៌ មានចេតនា ជាដើម របស់ជនជាមិច្ឆាទិដ្ឋិ៥
 ពោលអំពីការប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីសុខ នៃធម៌ មានចេតនា ជាដើម របស់ជនជាសម្មាទិដ្ឋិ៦
 ពោលអំពីអវិជ្ជាជាប្រធាននៃការជួបប្រទះនូវពួកអកុសលធម៌៨
 ពោលអំពីហេតុនាំឲ្យសាបរលាប (ទោសមានមិច្ឆាទិដ្ឋិជាដើម) ១០៩
 ពោលអំពីពិធីលាង (ឆ្អឹង) ក្នុងទក្ខិណជនបទ១៣
 ពោលអំពីពិធីលាងដ៏ប្រសើរ១៥
 ពោលអំពីថ្នាំបញ្ចុះរបស់ពួកពេទ្យ១៧
 ពោលអំពីថ្នាំបញ្ចុះដ៏ប្រសើរ១៨
 ពោលអំពីថ្នាំក្អួត របស់ពួកពេទ្យ២០
 ពោលអំពីថ្នាំក្អួតដ៏ប្រសើរ២១
 ពោលអំពីធម៌ដែលគប្បីកម្ចាត់បង់ ១០២៣
 ពោលអំពីភិក្ខុជាអសេក្ខៈប្រកបដោយធម៌ ១០២៥
 ពោលអំពីធម៌ជាអសេក្ខ ១០២៦
  បច្ចោរោហណិវគ្គ ទី ២២៨
 ពោលអំពីសភាវៈមិនមែនជាធម៌ទាំងមិនមែនជាប្រយោជន៍ (១០)២៨
 ពោលអំពីសភាវៈជាធម៌ទាំងជាប្រយោជន៍ (១០)២៨
 ពោលអំពីការកើតព្រមនៃពួកអកុសលធម៌ ដែលមានមិច្ឆាទិដ្ឋិជាដើមជាបច្ច័យ២៩
 ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយការចម្រើន នៃធម៌ទាំងឡាយដែលមានសម្មាទិដ្ឋិជាដើមជាបច្ច័យ២៩
 ពោលអំពីឧទ្ទេសដោយសង្ខេបនៃព្រះមានព្រះភាគ៣៤
 ពោលអំពីការចែកនូវអត្ថដោយពិស្តារនៃព្រះអានន្ទត្ថេរ៣៩
 ពោលអំពីបណ្ឌិតវត្ថុ៤៥
 ពោលអំពីធម៌ជាត្រើយខាងអាយនឹងជាត្រើយខាងនាយ៤៩
 ពោលអំពីធម៌ជាត្រើយខាងអាយនឹងជាត្រើយខាងនាយ៥២
 ពោលអំពីការជម្រះបាបរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍៥៤
 ពោលអំពីការជម្រះបាបក្នុងវិន័យរបស់អរិយ៥៥
 ពោលអំពីការជម្រះបាបដ៏ប្រសើរ៥៩
 ពោលអំពីសម្មាទិដ្ឋិជាប្រធានទាំងជាបុព្វនិមិត្តនៃកុសលធម៌៦០
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលបានចម្រើនហើយមានការប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីកិរិយាអស់អាសវៈ៦១
  បាវិសុទ្ធិវគ្គ ទី ៣៦២
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដ៏បរិសុទ្ធមិនមានក្រៅចាកសុគតវិន័យ៦២
 ពោលអំពីធម៌ ១០ មិនកើតឡើងក្រៅចាកសុគតវិន័យ៦២
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលមានផលមិនមានក្រៅចាកសុគតវិន័យ៦២
 ពោលអំពីធម៌ ១០ មានការកំចាត់រាគៈជាដើម ជាទីបំផុត៦៣
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីនឿយណាយតែម៉្យាង៦៣
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលមិនកើតឡើងក្រៅចាកសុគតវិន័យ៦៤
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលចម្រើនហើយ មានផលច្រើន៦៤
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលបានចម្រើន ហើយមានការកម្ចាត់រាគៈជាដើមជាទីបំផុត៦៥
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលបានចំរើនហើយ ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តីនឿយណាយ​តែម៉្យាង៦៥
 ពោលអំពីមិច្ឆត្តធម៌ ១០៦៦
 ពោលអំពីសម្មត្តធម៌ ១០៦៦
  សាធុវគ្គ ទី ៤៦៧
 ពោលអំពីសេចក្តីចម្រើននឹងសេចក្តីមិនចម្រើន (១០)៦៧
 ពោលអំពីធម៌ដ៏ប្រសើរនឹងធម៌មិនប្រសើរ (១០)៦៨
 ពោលអំពីកុសលនឹងអកុសល (១០)៦៨
 ពោលអំពីធម៌ជាប្រយោជន៍នឹងធម៌មិនជាប្រយោជន៍ ១០៦៩
 ពោលអំពីធម៌នឹងអធម៌ ១០៦៩
 ពោលអំពីសាសវធម៌នឹងអនាសវធម៌ (១០)៧០
 ពោលអំពីសាវជ្ជធម៌នឹងអនវជ្ជធម៌ (១០)៧១
 ពោលអំពីតបនីយធម៌នឹងអតបនីយធម៌ (១០)៧១
 ពោលអំពីអាចយគាមិធម៌ និងអបចយគាមិធម៌ (១០)៧២
 ពោលអំពីទុក្ខុទ្រយធម៌ និងសុខុទ្រយធម៌ (១០)៧៣
 ពោលអំពីទុក្ខវិបាកធម៌នឹងសុខវិបាកធម៌ (១០)៧៣
  អរិយមគ្គវគ្គ ទី ៥៧៥
 ពោលអំពីអរិយមគ្គនឹងអនរិយមគ្គធម៌ (១០)៧៥
 ពោលអំពីកណ្ហមគ្គធម៌នឹងសុក្កមគ្គធម៌ (១០)៧៥
 ពោលអំពីសទ្ធម្មនឹងអសទ្ធម្ម (១០)៧៦
 ពោលអំពីសប្បុរិសធម៌នឹងអសប្បុរិសធម៌ (១០)៧៧
 ពោលអំពីឧប្បាទេតព្វធម៌នឹងអនុប្បាទេតព្វធម៌ (១០)៧៧
 ពោលអំពីអាសេវិតព្វធម៌នឹងអនាសេវិតព្វធម៌ (១០)៧៨
 ពោលអំពីភាវេតព្វធម៌នឹងអភាវេតព្វធម៌ (១០)៧៩
 ពោលអំពីពហុលីកាតព្វធម៌ និងអពហុលីកាតព្វធម៌ (១០)៨០
 ពោលអំពីអនុស្សរិតព្វធម៌នឹងអនានុស្សរិតព្វធម៌ (១០)៨១
 ពោលអំពីសច្ឆិកាតព្វធម៌នឹងអសច្ឆិកាតព្វធម៌ (១០)៨២
ចតុត្ថបណ្ណាសក បុគ្គលវគ្គ ទី១៨៣
 ពោលអំពីអសេវិតព្វបុគ្គលនឹងសេវិតព្វបុគ្គល៨៣
 ពោលអំពីបុគ្គលមានអភជិតព្វបុគ្គល និងភជិតព្វបុគ្គល ជាដើម៨៤
  ជាណុស្សោណិវគ្គ ទី២៨៦
 ពោលអំពីការបន្សាត់បង់នូវបាបរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍៨៦
 ពោលអំពីការបន្សាត់បង់នូវបាប ក្នុងអរិយវិន័យ៨៧
 ពោលអំពីការបន្សាត់បង់ដ៏ប្រសើរ៩១
 ពោលអំពីត្រើយខាងអាយនឹងត្រើយខាងនាយ៩៣
 ពោលអំពីត្រើយខាងអាយនឹងត្រើយខាងនាយ៩៦
 ពោលអំពីសភាពមិនជាធម៌ ទាំងមិនជាប្រយោជន៍ព្រមទាំងសភាពជាធម៌ទាំងជាប្រយោជន៍៩៨
 ពោលអំពីសភាពមិនជាធម៌នឹងជាធម៌ ទាំងសភាពមិនជាប្រយោជន៍នឹងជាប្រយោជន៍១០០
 ពោលអំពីការចែកនូវអត្ថដោយពិស្តារនៃព្រះមហាកច្ចាន១០៧
 ពោលអំពីសភាពមិនជាធម៌ និងជាធម៌ ទាំងសភាពមិនជាប្រយោជន៍ និងជាប្រយោជន៍១១៥
 ពោលអំពីអកុសលកម្មបថ ១០ មានហេតុ ៣ (ក្នុងមួយៗ)១១៨
 ពោលអំពីធម៌ប្រកបដោយការកែត្រឡប់បាន១១៩
 ពោលអំពីការបញ្ញត្តិនូវការស្អាតរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍១២២
 ពោលអំពីការស្អាតក្នុងអរិយវិន័យ១២៣
 ពោលអំពីទីគួរសម្រេចផល និងទីមិនគួរសម្រេចផល នៃឧទ្ទិស្សទាន១៣៥
 ពោលអំពីបរិកប្ប (សម្រេចផល) ក្នុងទីមិនគួរ១៣៩
  សុន្ទរវគ្គ ទី ៣១៤៦
 ពោលអំពីកម្មល្អ នឹងកម្មអាក្រក់១៤៦
 ពោលអំពីអរិយធម៌នឹងអនរិយធម៌១៤៧
 ពោលអំពីកុសលកម្មនឹងអកុសលកម្ម១៤៧
 ពោលអំពីធម៌មានប្រយោជន៍ និងធម៌ឥតប្រយោជន៍១៤៨
 ពោលអំពីធម៌នឹងអធម៌១៤៩
 ពោលអំពីសាសវធម៌នឹងអនាសវធម៌១៤៩
 ពោលអំពីសាវជ្ជធម៌នឹងអនវជ្ជធម៌១៥០
 ពោលអំពីតបនិយធម៌នឹងអតបនិយធម៌១៥១
 ពោលអំពីអាចយគាមិធម៌នឹងអបចយគាមិធម៌១៥១
 ពោលអំពីទុក្ខុទ្រយធម៌ និងសុខុទ្រយធម៌១៥២
 ពោលអំពីទុក្ខវិបាកធម៌ និងសុខវិបាកធម៌១៥៣
  សេដ្ឋវគ្គ ទី ៤១៥៤
 ពោលអំពីអរិយមគ្គនឹងអនរិយមគ្គ១៥៤
 ពោលអំពីកណ្ហមគ្គនឹងសុក្កមគ្គ១៥៤
 ពោលអំពីសទ្ធម្មនឹងអសទ្ធម្ម១៥៥
 ពោលអំពីសប្បុរិសធម៌នឹងអសប្បុរិសធម៌១៥៥
 ពោលអំពីឧប្បាទេតព្វធម៌នឹងអនុប្បាទេតព្វធម៌១៥៦
 ពោលអំពីអាសេវិតព្វធម៌នឹងអនាសេវិតព្វធម៌១៥៦
 ពោលអំពីភាវេតព្វធម៌នឹងអភាវេតព្វធម៌១៥៧
 ពោលអំពីពហុលីកាតព្វធម៌ និងអពហុលីកាតព្វធម៌១៥៧
 ពោលអំពីអនុស្សរិតព្វធម៌នឹងអនានុស្សរិតព្វធម៌១៥៨
 ពោលអំពីសច្ឆិកាតព្វធម៌នឹងអសច្ឆិកាតព្វធម៌១៥៩
  សេវិតព្វាសេវិតព្វវគ្គ ទី ៥១៦០
 ពោលអំពីអសេវិតព្វបុគ្គល និងសេវិតព្វបុគ្គល១៦០
 ពោលអំពីអភជិតព្វបុគ្គលនឹងភជិតព្វបុគ្គលជាដើម១៦១
បញ្ចមបណ្ណាសក បឋមវគ្គ ទី ១១៦៣
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៦៣
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៦៦
 ពោលអំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៦៩
 ពោលអំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៧០
 ពោលអំពីឧបាសិកាប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៧០
 ពោលអំពីឧបាសិកាប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៧០
 ពោលអំពីឧបាសិកាប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៧១
 ពោលអំពីឧបាសិកាប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ១៧១
 ពោលអំពីធម៌ជាហេតុនៃសេចក្តីរន្ធត់១៧២
 ពោលអំពីសន្ទោសព្យាបត្តិ (វិបត្តិ គឺទោស) នៃកម្១៧៩
 ពោលអំពីសម្បត្តិនៃកម្ម១៨៦
 ពោលអំពីសន្ទោសព្យាបត្តិនៃកម្ម១៩២
 ពោលអំពីសម្បត្តិនៃកម្ម១៩៤
 ពោលអំពីមេត្តាចេតោវិមុត្តិជាដើម ដែលគួរចំរើន១៩៧
 ពោលអំពីអធម្មចរិយវិសមចរិយា២០១
 ពោលអំពីធម្មចរិយសមចរិយា២០១
  ទុតិយវគ្គ ទី ២២០៥
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ២០៥
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ២០៥
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ២០ ប្រការ២០៦
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ២០ ប្រការ២០៧
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៣០ ប្រការ២០៨
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៣០ ប្រការ២១០
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៤០ ប្រការ២១២
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៤០ ប្រការ២១៤
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការជាដើម២១៧
  តតិយវគ្គ ទី ៣ ។ បេ ។២១៨
 ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការជាដើម២១៨
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ២២០
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ២២០
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ២២១
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីកំណត់ដឹងនូវរាគជាដើម២២១
 ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលគួរចម្រើន ដើម្បីដឹងច្បាស់នូវទោសៈជាដើម២២២
ឯកាទសកនិបាត និស្សយវគ្គ ទី១២២៣
 ពោលអំពីអានិសង្សនៃធម៌មានកុសលសីលជាដើម២២៣
 ពោលអំពីការកើតឡើង នៃអវិប្បដិសារៈ តាមធម្មតាជាដើម ដល់ជនមានសីល ជាដើម២២៦
 ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលសូន្យចាកឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលទ្រុស្តសីលជាដើម២២៩
 ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលបរិបូណ៌ដោយឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលមានសីលជាដើម២៣០
 ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈ ដែលសូន្យចាកឧបនិស្ស័យជាដើម នៃបុគ្គលទ្រុស្តសីល ជាដើម២៣២
 ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលបរិបូណ៌ដោយឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលមានសីលជាដើម២៣៤
 ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈ ដែលសូន្យចាកឧបនិស្ស័យជាដើម នៃបុគ្គលទ្រុស្តសីល ជាដើម២៣៥
 ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលបរិបូណ៌ដោយឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលមានសីលជាដើម២៣៧
 ពោលអំពីការដល់នូវសេចក្តីវិនាស ( ១០ យ៉ាងណាមួយ )របស់អ្នកតិះដៀលព្រះអរិយៈ២៣៨
 ពោលអំពីការបានសមាធិ (របស់ភិក្ខុមិនមានបឋវិសញ្ញា ជាដើម)២៣៩
 ពោលអំពីការបានសមាធិ (របស់ភិក្ខុមិនមានចក្ខុមនសិការៈជាដើម)២៤៦
 ពោលអំពីគំនិតនៃបុរសមានពុតត្បុត២៥០
 ពោលអំពីគំនិតនៃបុរសអាជានីយជាដើម២៥៣
 ពោលអំពីបុគ្គលអ្នកក្សេមចាកយោគៈមែនព្រោះធម៌បី ៗ ជាដើម២៥៨
  ទុតិយវគ្គ ទី ២២៦៣
 ពោលអំពីវិហារធម៌នៃពួកកុលបុត្ត២៦៤
 ពោលអំពីវិហារធម៌នៃពួកកុលបុត្ត២៧៥
 ពោលអំពីវិហារធម៌នៃពួកកុលបុត្ត២៨១
 ពោលអំពីសទ្ធាបទាន (សទ្ធាចរិត) របស់ជនអ្នកមានសទ្ធា២៨៦
 ពោលអំពីអានិសង្ស ១១ ប្រការនៃមេត្តាចេតោវិមុត្តិ២៩៧
 ពោលអំពីទ្វារនៃអមតៈ (ព្រះនិព្វាន) ១១ ប្រការ២៩៨
 ពោលអំពីគង្វាលគោប្រកបដោយអង្គ ១១ ប្រការ៣១១
 ពោលអំពីភិក្ខុប្រកបដោយធម៌ ១១ ប្រការ៣១២
 ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ៣២៥
 ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ៣២៨
 ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ៣៣១
 ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ៣៣៤
  សូត្រដែលមិនរួបរួមដោយបណ្ណាសក៣៣៨
 ពោលអំពីគង្វាលគោប្រកបដោយអង្គ ១១ ប្រការ៣៣៨
 ពោលអំពីភិក្ខុប្រកបដោយអង្គ ១១ ប្រការ៣៣៨
 ពោលអំពីធម៌ ១១ ប្រការដែលគូរចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ៣៤១
 ពោលអំពីធម៌ ១១ ប្រការដែលគួរចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈជាដើម៣៤២