ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

សង្កត់ពីលើ​អង្គជាត​ធ្វើ​ ​(​សេវនកិច្ច​)​ ​ដរាបដល់​ហើយស្រេច​ ​ទើប​និយាយ​ថា​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ ​ជា​បុរស​ឧសភៈ​ ​ដូច្នេះហើយ​ ​លើកឡើង​នូវ​គ្រឿងក្រអូប​ ​និង​ផ្កាកម្រង​ ​ហើយក៏​ដើរចៀស​ចេញទៅ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឃើញ​សេចក្តី​សៅហ្មង​ ​ក៏​ក្រាបទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​មាន​ព្រះពុទ្ធដីកា​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អង្គជាត​គួរ​ដល់​កម្ម​ដោយ​អាការ៥យ៉ាងគឺ​ ​ដោយ​ដម្រេ​ក១​ ​ដោយ​អាចម​ន៍១​ ​ដោយ​ទឹកមូត្រ១​ ​ដោយ​ខ្យល់១​ ​ដោយ​ដង្កូវរមាស់​រោល១​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អង្គជាត​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ដោយ​អាការ៥យ៉ាងនេះ​ឯង​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អង្គជាត​គួរ​ដល់​កម្ម​ព្រោះ​តម្រេក​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​មិនមែន​ជាហេតុ​ ​ជាទី​តាំង​ ​មិនមែន​ជា​ឱកាស​ឡើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ជា​អរហន្ត​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​មិន​មាន​អាបត្តិ​ឡើយ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ ​កាលដែល​សឹង​សម្ងំ​ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ​ ​ត្រូវ​បិទទ្វារ​ ​ហើ​យសិម​សឹង​សម្ងំ​ចុះ​។​ ​
 [​៧១​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​មាន​ភិក្ខុ១រូប​ជា​កូន​អ្នកស្រុក​ភា​រុក​ច្ឆ​កៈ​ ​យល់សប្តិ​ឃើញថា​ ​សេព​មេថុនធម្ម​នឹង​នាង​បុរាណ​ទុតិយិកា​ ​ហើយ​គិតថា​ខ្លួន​អញ​មិនមែន​ជាស​មណ​ទេ​ ​អញ​នឹង​សឹក​ទៅវិញ​ ​ដូច្នេះហើយ​ដើរទៅ​កាន់​
ថយ | ទំព័រទី ១២៨ | បន្ទាប់
ID: 636774089066610067
ទៅកាន់ទំព័រ៖