ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

នឹង​មាន​មក​អំពី​ឯណា​ ​លោក​ទាំងនេះ​ប្រាស​ហើយ​ចាក​សាមញ្ញគុណ​ ​លោក​ទាំងនេះ​ប្រាស​ហើយ​ចាក​ព្រហ្មញ្ញ​គុណ​ ​សមណៈ​ទាំងនេះ​ហ៊ាន​បញ្ឆោត​ដល់​ស្តេច​ផែនដី​ ​ចំណង់បើ​មនុស្ស​ឯទៀត​យ៉ាងណា​ទៅអេះ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​បានឮ​មនុស្ស​ទាំងនោះ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ដូច្នេះហើយ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ឯណា​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច​ ​ជា​អ្នក​សន្តោស​ ​អ្នក​អៀនខ្មាស​ ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ ​មានប្រាថ្នា​ក្នុង​សិក្ខា​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ក៏​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​ចុះ​ហេតុអ្វីបានជា​ធ​និយ​ភិក្ខុ​ដ៏​មាន​អាយុ​ជា​កូន​ស្មូនឆ្នាំង​ ​ទៅ​យក​របស់​ដែលគេ​មិនបាន​ឲ្យ​ ​គឺ​ឈើ​របស់​ស្តេច​ ​(​ដូច្នោះ​)​។​ ​គ្រានោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​។​ ​ព្រោះ​និទាន​នេះ​ ​ដំណើរ​នេះ​ ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ទ្រង់​ត្រាស់​ឲ្យ​ប្រជុំ​ភិក្ខុសង្ឃ​ ​ហើយ​សួរ​ចំពោះ​ធ​និយ​ភិក្ខុ​ដ៏​មាន​អាយុ​ជា​កូន​ស្មូនឆ្នាំង​ក្នុង​វេលា​នោះ​ថា​ ​ធ​និយ​ភិក្ខុ​ ​ឮថា​ ​អ្នកឯង​បាន​យក​របស់​ដែលគេ​មិនបាន​ឲ្យ​ ​គឺ​ឈើ​របស់​ព្រះរាជា​ ​មែន​ឬ​។​ ​ធ​និយ​ភិក្ខុ​ឆ្លើយ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ការនោះ​ពិតមែន​។​ ​ព្រះ​សព្វញ្ញុ​ពុទ្ធ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​តិះដៀល​ធ​និយ​ភិក្ខុ​ថា​ ​នែ​មោឃបុរស​ ​កម្ម​នេះ​ជា​កម្ម​មិន​សមគួរ​ ​មិន​ត្រូវ​ទំនង​ ​មិន​ត្រូវបែប​ផែន​ ​មិនមែន​ជា​របស់​សមណៈ​ ​មិន​គប្បី​ ​មិន​គួរ​
ថយ | ទំព័រទី ១៤៥ | បន្ទាប់
ID: 636774099726039752
ទៅកាន់ទំព័រ៖