ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

ដល់​ទារក​ដែល​ជា​ក្មួយ​នោះ​។​ ​ទារក​ដែល​ជា​ក្មួយ​នោះ​ ​ក៏បាន​បីបាច់រក្សា​នូវ​ទ្រព្យ​ ​និង​ចាត់ចែង​នូវ​ទាន​ដោយ​សម្បត្តិ​នោះ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​កូន​របស់​គហបតី​នោះ​បាន​និយាយ​ពាក្យ​នេះ​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​ចំរើន​ ​អ្នកណា​ជា​អ្នកទទួល​មត៌ក​របស់​បិតា​ ​កូន​ ​ឬ​ក្មួយ​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​និយាយ​តប​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​កូន​ទើបត្រូវ​ទទួល​ទ្រព្យ​មត៌ក​របស់​បិតា​បាន​។​ ​កូន​របស់​គហបតី​នោះ​ ​បាន​និយាយ​តទៅទៀត​ថា​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​លោកម្ចាស់​អ​ជ្ជុ​ក​ត្ថេ​រនេះ​ប្រាប់​សម្បត្តិ​របស់ខ្ញុំ​ដល់​បងប្អូន​ជីដូនមួយ​ ​របស់ខ្ញុំ​ហើយ​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ពោល​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​អ​ជ្ជុ​ក​ត្ថេ​រ​ដ៏​មាន​អាយុ​នេះ​ ​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ទេ​។​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​អ​ជ្ជុ​ក​ត្ថេ​រ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​និយាយ​ពាក្យ​នេះ​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​អានន្ទ​ ​លោក​ចូរ​ឲ្យ​សេចក្តី​វិនិច្ឆ័យ​ដល់​ខ្ញុំ​ចុះ​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះ​ឧបា​លី​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ជា​បក្ខពួក​របស់​ព្រះ​អ​ជ្ជុ​ក​ត្ថេ​រ​ដ៏​មាន​អាយុ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​ឧបា​លី​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​និយាយ​ពាក្យ​នេះ​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​អានន្ទ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ដែល​ម្ចាស់ទ្រព្យ​ផ្តាំ​ទុក​ថា​ ​លោក​ចូរ​ប្រាប់​ឱកាស​នេះ​ដល់​អ្នកនេះ​ ​ហើយ​ភិក្ខុ​នោះ​ទៅ​ប្រាប់​ដល់​អ្នកនោះ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ត្រូវអាបត្តិ​អ្វី​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​
ថយ | ទំព័រទី ២១៨ | បន្ទាប់
ID: 636775502012116572
ទៅកាន់ទំព័រ៖