ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​។​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​មានចិត្ត​ប្រតិព័ទ្ធ​ចំពោះ​ស្រី​នោះ​។​ ​គ្រានោះ​សេចក្តី​បរិវិតក្ក​នេះ​បាន​មានដល់​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ឧបាសក​នោះ​នឹង​រស់នៅ​ ​ពួក​យើង​មុខ​ជា​នឹង​មិនបាន​ស្រី​នោះ​ទេ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​យើង​ ​(​នាំគ្នា​)​ ​ពណ៌នា​គុណ​នៃ​សេចក្តី​ស្លាប់​ដល់​ឧបាសក​នោះ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​នាំគ្នា​ចូល​ទៅកាន់​ទី​ដែល​ឧបាសក​នោះ​នៅ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​និយាយ​ពាក្យ​នេះ​នឹង​ឧបាសក​នោះ​ថា​ ​ម្នាល​ឧបាសក​ ​អ្នកឯង​បាន​ធ្វើអំពើ​ល្អ​មក​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើកុសល​មក​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើ​កម្ម​ជា​គ្រឿង​ការពារ​ភ័យ​រួចអស់ហើយ​ ​អ្នកឯង​មិនដែល​ធ្វើបាប​ ​មិនដែល​ធ្វើអំពើ​លាមក​ ​មិនដែល​ធ្វើអំពើ​អាក្រក់​ ​អំពើល្អ​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ហើយ​ ​បាប​អ្នក​មិនធ្លាប់​ធ្វើ​ឡើយ​ ​អ្នកឯង​មានប្រយោជន៍​អ្វី​ដោយ​ជីវិត​អាក្រក់​លាមក​នេះ​ ​អ្នក​ស្លាប់​ទៅ​ប្រសើរ​ជាង​រស់នៅ​ ​អ្នកធ្វើ​កាលកិរិយា​ ​រំលាងខន្ធ​ស្លាប់​ចាក​មនុស្សលោក​នេះ​ ​ទៅកាន់បរលោក​ ​នឹង​កើត​ក្នុង​មនុស្ស​សុគតិ​ ​ឬស្ថាន​សួគ៌​ ​អ្នក​នឹង​បាន​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​ ​(​នឹង​បាន​ឲ្យ​ស្រី​អប្សរ​ទាំងឡាយ​)​ ​បម្រើ​ដោយ​កាមគុណ​ទាំង៥​ ​ដ៏​ជា​ទិព្វ​ក្នុង​ស្ថានសួគ៌​នោះ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​
ថយ | ទំព័រទី ២៣៤ | បន្ទាប់
ID: 636775523343976685
ទៅកាន់ទំព័រ៖