ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

ឧបាសក​នោះ​គិតថា​ ​លោកម្ចាស់​ទាំងឡាយ​និយាយ​ ​(​នេះ​)​ ​ពិត​ណាស់​ ​ដ្បិត​ខ្លួន​អញ​ជា​មនុស្ស​បាន​ធ្វើអំពើ​ល្អ​មក​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើកុសល​មក​ហើយ​ ​បាន​ធ្វើ​វិធីការ​ពារ​ភ័យ​ ​(​ក្នុង​អបាយភូមិ​)​ ​ហើយ​ ​បាប​ ​អញ​មិនដែល​ធ្វើ​ឡើយ​ ​អំពើអាក្រក់​ ​ក៏​អញ​មិនដែល​ធ្វើ​ ​មិនធ្លាប់​ធ្វើអំពើ​អាក្រក់​សោះ​ ​អំពើ​ប្រពៃ​ ​អញ​បាន​ធ្វើ​ហើយ​ ​បាប​ ​អញ​មិនធ្លាប់​ធ្វើ​ឡើយ​ ​អញ​មានប្រយោជន៍​អ្វី​ដោយ​ជីវិត​អាក្រក់​លាមក​នេះ​ ​អញ​ស្លាប់​ទៅ​ប្រសើរ​ជាង​រស់នៅ​ ​អញ​ធ្វើ​កាលកិរិយា​ ​រំលាងខន្ធ​ស្លាប់​ចាក​មនុស្សលោក​នេះ​ ​ទៅកាន់បរលោក​ ​នឹង​កើត​ក្នុង​មនុស្ស​សុគតិ​ ​ឬស្ថាន​សួគ៌​ ​អញ​មុខ​ជា​នឹង​បាន​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​ ​(​ឲ្យ​ស្រីទេពអប្សរ​ទាំងឡាយ​)​ ​បម្រើ​ដោយ​កាមគុណ​ទាំង៥​ ​ដែល​ជា​ទិព្វ​ក្នុង​ស្ថានសួគ៌​នោះ​។​ ​ឧបាសក​នោះ​បរិភោគភោជន​ទាំងឡាយ​ដែល​មិន​សប្បាយ​ ​(​គឺ​អាហារ​ដែល​ស្លែង​នាំឲ្យកើត​រោគ​)​ ​ទំពាស៊ី​តែ​ខាទនីយ​ ​(​គ្រឿង​ទំពា​)​ ​ដែល​មិន​សប្បាយ​ផង​ ​ជញ្ជាប់​ជញ្ជក់​តែ​វត្ថុ​សម្រាប់​ជញ្ជាប់​ជញ្ជក់​ដែល​មិន​សប្បាយ​ផង​ ​ផឹកទឹក​ដែល​មិន​សប្បាយ​ផង​។​ ​កាល​ឧបាសក​នោះ​បរិភោគភោជន​ដែល​មិន​សប្បាយ​តែ​ម្យ៉ាង​ផង​ ​កាល​ទំពាស៊ី​ខាទនីយវត្ថុ​ដែល​មិន​សប្បាយ​ផង​
ថយ | ទំព័រទី ២៣៥ | បន្ទាប់
ID: 636775523686846296
ទៅកាន់ទំព័រ៖