ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ០១

របស់​ដែលគេ​កំពុង​នាំទៅ​ ​របស់​ដែលគេ​ផ្ញើ​ ​ទី​ដែល​ហូតពន្ធ​ ​(​គយ​)​ ​សត្វ​មានជីវិត​ ​គឺ​មនុស្ស​ ​សត្វ​គ្មាន​ជើង​ ​សត្វ​ជើង​ពីរ​ ​សត្វ​ជើង​បួន​ ​សត្វ​ជើង​ច្រើន​ ​អ្នក​កំណត់​របស់​ដើម្បីឲ្យ​គេ​លួច​ ​អ្នករក្សា​របស់​ផ្ញើរ​ទុក​មួយរំពេច​ ​កិរិយា​លួច​យក​ដោយ​បបួលគ្នា​ ​សង្កេតកម្ម​ ​និមិត្តកម្ម​។​ ​
 [​៩១​]​ ​ដែល​ឈ្មោះថា​ ​ទ្រព្យ​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ដី​ ​(​នោះ​)​ ​គឺ​ទ្រព្យ​ដែលគេ​កប់​លាក់​ទុក​ក្នុង​ដី​។​ ​ភិក្ខុ​មាន​ថេយ្យ​ចិត្ត​ថា​ ​អញ​នឹង​លួច​នូវ​ទ្រព្យ​ដែល​ស្ថិតនៅ​ក្នុង​ដី​ ​ហើយ​ស្វែងរក​គ្នា​ឲ្យបាន​ពីរ​នាក់​ក្តី​ ​ស្វែងរក​ចប​ក្តី​ ​កញ្ជើ​ក្តី​ ​ដើរទៅ​តែឯង​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ភិក្ខុ​កាត់​នូវ​ឈើ​ ​ឬ​វល្លិ​ដែល​កើត​ក្នុង​ទីនោះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ភិក្ខុ​ជីក​ ​ឬក​កាយ​ ​ឬ​គាស់​នូវ​អាចម​ន៍​ដី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ភិក្ខុ​ចាប់​ពាល់​នូវ​ឆ្នាំង​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ឲ្យ​កំរើក​ត្រូវអាបត្តិ​ថុល្លច្ច័យ​។​ ​ឲ្យ​ឃ្លាតចាក​ទី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​។​ ​ភិក្ខុ​មាន​ថេយ្យ​ចិត្ត​ ​បញ្ចូល​នូវ​ភាជនៈ​របស់​ខ្លួន​ទៅ​ ​ហើយ​ចាប់​ពាល់​នូវ​វត្ថុ​មាន​ដំ​ឡៃ​ប្រមាណ៥មាស​កៈ​ ​ឬ​ក្រៃលែង​ជាង៥មាស​កៈ​ឡើង​ទៅ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​ឲ្យ​កំរើក​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ថុល្លច្ច័យ​។​ ​ធ្វើ​ទ្រព្យ​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភាជន​របស់​ខ្លួន​ក្តី​ ​កាត់​ដាច់​នូវ​ក្តាប់ដៃ​ក្តី​ ​ត្រូវ​អាប​ត្ត​បារាជិក​។​ ​ភិក្ខុ​មាន​ថេយ្យ​ចិត្ត​ ​ចាប់​ពាល់​នូវ​ភណ្ឌ​ដែលគេ​ដោត​ក្រង​ដោយ​ខ្សែ​ ​គឺ​សង្វារ​ក្តី​ ​ខ្សែក​ក្តី​ ​ខ្សែចង្កេះ​ក្តី​ ​សម្ព​ត់​សាដក​ក្តី​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៥ | បន្ទាប់
ID: 636774755758292650
ទៅកាន់ទំព័រ៖