ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

 [​១០០​]​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ឈ្លាស​ ​វាងវៃ​ ​ត្រូវ​ផ្តៀង​សង្ឃ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចោទ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ដោយ​សីលវិបត្តិ​ ​ឥតមាន​មូល​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ពេញ​បរិបូណ៌​ ​ហើយ​មក​សូម​សតិវិន័យ​នឹង​សង្ឃ​។​ ​បើ​កម្ម​មានកាល​គួរ​ ​ដល់​សង្ឃ​ហើយ​ ​សង្ឃ​ត្រូវឲ្យ​សតិវិន័យ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ពេញ​បរិបូណ៌​ហើយ​។​ ​នេះ​ជាញ​ត្តិ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ចោទ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ដោយ​សីលវិបត្តិ​ ​ឥតមាន​មូល​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ពេញ​បរិបូណ៌​ ​ហើយ​មក​សូម​សតិវិន័យ​នឹង​សង្ឃ​។​ ​សង្ឃ​បាន​ឲ្យ​នូវ​សតិវិន័យ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ដែល​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ពេញ​បរិបូណ៌​ហើយ​។​ ​ការ​ឲ្យ​នូវ​សតិវិន័យ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ដែល​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ពេញ​បរិបូណ៌​ហើយ​ ​គួរ​ដល់​លោក​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​គប្បី​ស្ងៀម​ ​មិន​គួរ​ដល់​លោក​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​គប្បី​ពោល​ឡើង​។​ ​ខ្ញុំ​ប្រកាស​សេចក្តី​នេះ​ ​ជា​គំរប់​ពីរ​ដង​ផង​។​បេ​។​ ​ខ្ញុំ​ប្រកាស​សេចក្តី​នេះ​ ​ជា​គំរប់​បីដង​ផង​។​បេ​។​ ​សតិវិន័យ​ ​សង្ឃ​បាន​ឲ្យ​ដល់​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ដែល​ជា​អ្នកមាន​សតិ​ពេញ​បរិបូណ៌​ហើយ​ ​ការ​ឲ្យ​សតិវិន័យ​នេះ​ ​គួរ​ដល់​សង្ឃ​ហើយ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ទើប​សង្ឃ​ស្ងៀម​។​ ​ខ្ញុំ​សូម​ចាំទុក​
ថយ | ទំព័រទី ១០១ | បន្ទាប់
ID: 636799815860754445
ទៅកាន់ទំព័រ៖