ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

 [​១៩៤​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​រោង​ភ្លើង​មាន​ទី​ដី​ទាប​។​ ​ទឹក​ ​(​ជោរជន់​មក​)​ ​ក៏​លិច​ ​រោង​ភ្លើង​នោះ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ធ្វើ​ទី​ដី​ឲ្យ​ខ្ពស់​ឡើង​។​ ​ខឿន​ក៏​របេះ​ធ្លាក់ចុះ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ក​ពូន​ខឿន៣យ៉ាង​ ​ខឿន​ឥដ្ឋ១​ ​ខឿន​ថ្ម១​ ​ខឿន​ឈើ១​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​នាំគ្នា​ឡើង​ទៅ​ ​ក៏​លំបាក​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ជណ្តើរ៣យ៉ាង​ ​គឺ​ជណ្តើរ​ឥដ្ឋ១​ ​ជណ្តើរថ្ម១​ ​ជណ្តើរ​ឈើ១​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​នាំគ្នា​ឡើង​ទៅ​ ​ក៏​ធ្លាក់ចុះ​មកវិញ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​បង្កាន់ដៃ​។​ ​រោង​ភ្លើង​ ​មិនទាន់​មាន​ទ្វារ​ ​បង្អួច​នៅឡើយ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​សន្ទះទ្វារ​ ​ក្រប​ទ្វារ​ ​ត្បាល់​ ​ឬ​ដំណាប់​ក្រោម​ ​ឈើ​អន្ទាក់​លើ​ ​(​ដំណាប់​លើ​)​ ​សសរ​របស់​សន្ទះទ្វារ​ ​ត្រដោក​ទ្វារ​ ​រនុកទ្វារ​ ​គន្លឹះទ្វារ​ ​មេសោ​ ​ប្រហោង​សម្រាប់​ទាញ​ ​និង​ខ្សែ​សម្រាប់​ទាញ​ ​(​បិទ​បើក​)​។​ ​ជើង​ជញ្ជាំង​រោង​ភ្លើង​ក៏​ពុក​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧២ | បន្ទាប់
ID: 636799861326294925
ទៅកាន់ទំព័រ៖