ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ទើបតែ​ច្យុត​មក​អំពី​កំណើត​នៃ​គោ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ទំពាអៀង​ ​ដល់​ភិក្ខុ​អ្នក​ទំពាអៀង​ ​ជាប្រក្រតី​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ប៉ុន្តែ​ភិក្ខុ​កុំ​ខ្ជាក់​អាហារ​ចេញ​មក​ខាងក្រៅ​ទ្វារ​មាត់​ ​ហើយ​លេប​ចូល​ទៅវិញ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ណា​ ​លេប​ចូល​ទៅវិញ​ ​វិនយ​ធរ​គប្បី​ឲ្យ​ភិក្ខុ​នោះ​ធ្វើតាម​ធម៌​ ​(​សំដែង​អាបត្តិ​ចេញ​)​។​
 [​២៥៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​មាន​សង្ឃភត្ត​របស់​ប្រជុំជន១ពួក​។​ ​គ្រាប់​បាយ​ដ៏​ច្រើន​ ​ក៏​ជ្រុស​រោយរាយ​ ​ក្នុង​រោង​ភត្ត​។​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​ពួក​សមណ​សក្យបុត្តិយ៍​ ​កាលបើ​គេ​កំពុង​ប្រគេន​បាយ​ ​មិនសមបើ​ ​មិន​ទទួល​ដោយ​សេចក្តី​គោរព​សោះ​ ​ធម្មតា​ ​គ្រាប់​បាយ​មួយ​គ្រាប់​ៗ​ ​រមែង​ញុំាង​ការងារ​ច្រើន​ ​ឲ្យ​សម្រេច​បាន​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បានឮ​មនុស្ស​ទាំងនោះ​ ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ ​(​ដូច្នោះ​)​។​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ទាំងអម្បាល​នោះ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​គ្រាប់​បាយ​ណា​ ​ដែលគេ​កំពុង​ឲ្យ​ ​ហើយ​ធ្លាក់ចុះ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​រើស​គ្រាប់​បាយ​នោះ​ខ្លួនឯង​ ​ហើយ​ឆាន់​ចុះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រោះថា​ ​គ្រាប់​បាយ​នោះ​ ​ទាយក​គេ​លះ​ ​គឺ​ប្រគេន​រួចស្រេច​ហើយ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២១២ | បន្ទាប់
ID: 636799889276213569
ទៅកាន់ទំព័រ៖