ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

 [​២៨៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ ​មាន​ឈើស្ទន់​ខ្លី​ពេក​ ​ឈើស្ទន់​ ​ក៏​របូត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បំពង់ក​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​ទំពា​ឈើស្ទន់​ខ្លី​ពេក​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ទំពា​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​ឈើស្ទន់​យ៉ាង​ខ្លី​បំផុត​ត្រឹម៤ធ្នាប់​។​
 [​២៨៦​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ដុត​ព្រៃ​។​ ​ពួក​មនុស្ស​ ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​។​បេ​។​ ​ដូច​អ្នក​ដុត​ព្រៃ​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​រឿង​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​ដុត​ព្រៃ​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ដុត​ព្រៃ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 [​២៨៧​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​វិហារ​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​ស្មុកស្មាញ​ដោយ​ស្មៅ​។​ ​កាលដែល​ភ្លើង​ឆេះ​ព្រៃ​ ​(​រាល​មក​)​ ​ក៏​ឆេះ​ទាំង​វិហារ​ផង​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​រង្កៀស​នឹង​ការ​ដុតភ្លើង​តទល់​គ្នា​ ​ដើម្បីនឹង​ធ្វើ​សេចក្តី​ការពារ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​រឿង​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​កាលបើ​ភ្លើងព្រៃ​ឆេះ​មក​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​ឲ្យ​ដុតភ្លើង​តទល់​ ​ដើម្បីនឹង​ធ្វើ​សេចក្តី​ការពារ​បាន​។​
ថយ | ទំព័រទី ២២៨ | បន្ទាប់
ID: 636799897362436074
ទៅកាន់ទំព័រ៖