ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

សង្ឃ​ត្រូវ​សន្មត​យ៉ាងនេះ​។​ ​មុ​នដ​ម្បូង​ត្រូវ​សង្ឃ​សូម​ភិក្ខុ​ ​(​នោះ​)​ ​លុះ​សូម​រួចហើយ​ ​ត្រូវ​ភិក្ខុ​ដែល​ឈ្លាស​ ​ប្រតិពល​ ​ផ្តៀង​សង្ឃ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​បើ​ការ​សន្មតិ​ ​មានកាល​គួរ​ ​ដល់​សង្ឃ​ហើយ​ ​សូម​សង្ឃសន្មតិ​ភិក្ខុ​ ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ឲ្យ​ជាស​លា​ក​គ្គា​ហាប​កៈ​ចុះ​។​ ​នេះ​ជាញ​ត្តិ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​សង្ឃ​សន្មត​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ឲ្យ​ជាស​លា​ក​គ្គា​ហាប​កៈ​។​ ​ការ​សន្មតិ​ភិក្ខុ​ ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ឲ្យ​ជាស​លា​ក​គ្គា​ហាប​កៈ​ ​គួរ​ដល់​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​ត្រូវ​ស្ងៀម​ ​មិន​គួរ​ដល់​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​ត្រូវ​និយាយឡើង​។​ ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​សង្ឃ​បាន​សន្មត​ឲ្យ​ជាស​លា​ក​គ្គា​ហាប​កៈ​ហើយ​ ​ការ​សន្មតិ​នេះ​ ​គួរ​ដល់​សង្ឃ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ទើប​សង្ឃ​ស្ងៀម​។​ ​ខ្ញុំ​សូម​ចាំទុក​ ​នូវ​សេចក្តី​នេះ​ ​ដោយ​អាការ​ស្ងៀម​យ៉ាងនេះ​។​
 ​[​២៨​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ការ​ឲ្យ​ចាប់ស្លាក​នេះ​ ​ដែល​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​មាន១០យ៉ាង​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​មាន១០យ៉ាង​។​ ​ការ​ឲ្យ​ចាប់ស្លាក​ ​ដែល​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​១០យ៉ាង​ ​(​នោះ​)​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​គឺ​មាន​អធិករណ៍​បន្តិចបន្តួច​(​១​)​១​ ​អធិករណ៍​មិនទៅ​តាម​គតិ១​ ​អធិករណ៍​ ​
​(​១​)​ ​អដ្ឋកថា​ ​ថា​ ​អធិករណ៍​នោះ​ ​មិនទាន់​រាលដាល​ដល់​អាវាស​ទី៣​ ​ឬមិន​ទាន់បាន​វិនិច្ឆ័យ​ពីរបី​លើក​នៅឡើយ​
ថយ | ទំព័រទី ៤២ | បន្ទាប់
ID: 636799791517842110
ទៅកាន់ទំព័រ៖