ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

រម្ងាប់​ដោ​យស​ម្មុ​ខា​វិន័យ​។​ ​ចុះ​ក្នុង​សម្មុ​ខា​វិន័យ​នោះ​ ​មាន​អង្គ​ដូចម្តេច​។​ ​ការ​ចំពោះមុខ​ធម៌​ ​ការ​ចំពោះមុខ​វិន័យ​ ​ការ​ចំពោះមុខ​បុគ្គល​ ​(​ជា​អង្គ​ក្នុង​សម្មុ​ខា​វិន័យ​នោះ​)​។​បេ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​អធិករណ៍​រម្ងាប់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​អ្នកធ្វើ​ត្រឡប់​ ​សើរើ​ឡើងវិញ​ ​ត្រូវ​ឧក្កោដ​នក​បាចិត្តិយៈ​។​
 [​៩៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​អធិករណ៍​នោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​កំពុងតែ​វិនិច្ឆ័យ​ ​មាន​ភិក្ខុ​ជា​ធម្មកថិក​ ​ក្នុង​បរិសទ្យ​នោះ​ ​ជា​អ្នកចាំ​សុ​ត្តៈ​ ​តែ​មិន​ចាំ​សុត្តវិភង្គ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កំណត់​សេចក្តី​មិនបាន​ ​ប្រកាន់យក​តែ​ព្យញ្ជនៈ​ជា​ប្រមាណ​ ​ហើយ​ត្រឡប់​បដិសេធ​សេចក្តី​ចោលចេញ​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​ឈ្លាស​ ​ប្រតិពល​ ​ត្រូវ​និយាយ​បញ្ជាក់​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ថា​ ​សូម​លោក​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​(​ដ្បិត​)​ ​ភិក្ខុ​ជា​ធម្មកថិក​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ៗ​ ​លោក​ជា​អ្នកចាំ​សុ​ត្តៈ​ ​តែ​មិន​ចាំ​សុត្តវិភង្គ​ទេ​ ​លោក​កំណត់​សេចក្តី​មិនបាន​ ​ប្រកាន់យក​តែ​ព្យញ្ជនៈ​ជា​ប្រមាណ​ ​ហើយ​ត្រឡប់​បដិសេធ​សេចក្តី​ចោលចេញ​។​ ​បើ​កម្ម​មានកាល​គួរ​ ​ដល់​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ដ៏​សេស​ ​គ​ប្បី​ញុំាង​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ឲ្យ​ក្រោក​ចេញ​ ​ហើយ​សឹម​រម្ងាប់​អធិករណ៍​នេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​បាន​ឲ្យ​ភិក្ខុ​នោះ​ក្រោក​ចេញ​ហើយ​ ​អាច​ដើម្បីនឹង​រម្ងាប់​អធិករណ៍​នោះ​បាន​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ទើប​តថាគត​ហៅថា​ ​អធិករណ៍​រម្ងាប់​។​ ​អធិករណ៍​នោះ​ ​រម្ងាប់​ដោយ​ធម៌​អ្វី​។
ថយ | ទំព័រទី ៩២ | បន្ទាប់
ID: 636799810007769673
ទៅកាន់ទំព័រ៖