ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

លំដាប់នោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​ឆាន់​ផ្លែស្វាយ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ឆាន់​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
 [​១៣៤​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​មាន​សង្ឃភត្ត​របស់​ប្រជុំជន១ពួក​។​ ​ប្រជុំជន​នោះ​ ​បាន​ដាក់​ចំណិត​ផ្លែស្វាយ​ក្នុង​សម្ល​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ ​មិន​ហ៊ាន​ទទួល​។​បេ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​ទទួល​ឆាន់​ចុះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ចំណិត​ផ្លែស្វាយ​។​
 ​[​១៣៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​មាន​សង្ឃភត្ត​របស់​ប្រជុំជន១ពួក​។​ ​មនុស្ស​ទាំងនោះ​ ​មិន​អាច​នឹង​ធ្វើ​ចំណិត​ផ្លែស្វាយ​បាន​។​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​ក៏​នាំ​យក​ផ្លែស្វាយ​ទាំងមូល​ ​ទៅ​ក្នុង​រោង​ភត្ត​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ ​មិន​ហ៊ាន​ទទួល​។​បេ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ចូរ​ទទួល​ឆាន់​ចុះ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ឆាន់​ផ្លែឈើ​ ​ដោយ​សមណ​កប្ប​(​១​)​ ​៥យ៉ាង​ ​គឺ​ផ្លែឈើ​ដែលគេ​អុជ​ ​ឬ​ដុត​កំ​ដៅ​ដោយ​ភ្លើង១​ ​ដែលគេ​ចោះ​ ​ពុះ​ ​ចិត​ ​ដោយ​សស្ត្រា១​
(​១​)​ ​ផ្លែឈើ​ ​ដែលគេ​ធ្វើឲ្យ​សមគួរ​ ​ដល់​សមណៈ​ ​ហៅថា​ ​សមណ​កប្ប​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636799843772490905
ទៅកាន់ទំព័រ៖