ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

 [​២០២​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​កំទេច​ស្មៅ​ ​ក៏​ធ្លាក់ចុះ​មក​ក្នុង​រោង​ភ្លើង​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គាប​ដម្បូល​ ​ហើយ​បូក​លាប​ ​ដោយ​ដី​ ​ទាំង​ខាងក្នុង​ ​ខាងក្រៅ​។​បេ​។​ ​(​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ធ្វើ​)​ ​ស្បៀង​ស្នួ​រ​ចីវរ​ ​និង​ខ្សែស្បៀង​ចីវរ​។​
 [​២០៣​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​ ​នឹង​ធ្វើ​បរិកម្ម​ខ្នង​ ​(​ដុស​ខ្នង​)​ ​ក្នុង​រោង​ភ្លើង​ខ្លះ​ ​ក្នុងទឹក​ខ្លះ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ទី​បិទបាំង៣យ៉ាង​ ​គឺទី​បិទបាំង​ដោយ​រោង​ភ្លើង១​ ​ទី​បិទបាំង​ដោយ​ទឹក១​ ​ទី​បិទបាំង​ដោយ​សំពត់១​។​
 [​២០៤​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​រោង​ភ្លើង​មិនទាន់​មាន​ទឹក​នៅឡើយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងអម្បាល​នោះ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ធ្វើ​អណ្តូង​ទឹក​។​ ​ច្រាំង​អណ្តូង​ ​ក៏​បាក់​ចុះ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​(​ឲ្យ​ក​)​ ​ខឿន៣យ៉ាងគឺ​ ​ខឿន​ឥដ្ឋ១​ ​ខឿន​ថ្ម១​ ​ខឿន​ឈើ១​។​ ​អណ្តូង​ទឹក​មាន​ទី​ទាប​។​ ​ទឹក​ក៏​ជោរជន់​លិច​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៨ | បន្ទាប់
ID: 636799863844778974
ទៅកាន់ទំព័រ៖