ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

តាម​ឆន្ទ​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ណា​លើក​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​រៀន​ពុទ្ធវចនៈ​ ​តាម​សកភាសា​(​១​)​ ​គឺ​មគធភាសា​។​
 [​២៩១​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​រៀន​គម្ពីរ​លោកាយតៈ​(​២​)​ ​។​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​។​បេ​។​ ​ដូច​ពួក​គ្រហស្ថ​ ​អ្នក​បរិភោគ​កាម​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​បានឮ​មនុស្ស​ទាំងនោះ​ ​កំពុង​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​។​បេ​។​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ទាំងអម្បាល​នោះ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ធ្លាប់​ឃើញថា​ ​មាន​ខ្លឹម​ក្នុង​គម្ពីរ​លោកាយតៈ​ហើយ​ ​គួរ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​ចំរើន​លូតលាស់​ ​ធំ​ទូលាយ​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ដែរ​ឬ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​សេចក្តី​នេះ​មិនមែនទេ​។​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​សួរ​ទៀត​ថា​ ​ចុះ​ភិក្ខុ​ដែល​ឃើញថា​ ​មាន​ខ្លឹម​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​នេះ​ហើយ​ ​គួរ​រៀន​គម្ពីរ​លោកាយតៈ​ដែរ​ឬ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​សេចក្តី​នេះ​ ​មិនមែនទេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​រៀន​គម្ពីរ​លោកាយតៈ​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ណា​រៀន​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
​(​១​)​ ​ក្នុង​អដ្ឋកថា​ ​ពន្យល់​ថា​ ​វោហារ​ ​(​ពាក្យ​ពោល​)​ ​របស់​អ្នកស្រុក​មគធ​ ​ដែល​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ ​តែង​ពោល​ ​ឈ្មោះថា​ ​សកភាសា​។​ ​(​២​)​ ​គម្ពីរ​តិ​ត្ថី​យ​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ហេតុ​ឥតប្រយោជន៍​ ​មាន​ពាក្យ​ថា​ ​វត្ថុ​ទាំងពួង​ជា​របស់​ដែល​ ​(​គេ​លះ​ចោល​)​ ​វត្ថុ​ទាំងពួង​ ​មិនមែន​ជា​របស់​ដែល​ ​គឺ​របស់​ថ្មោង​ ​ក្អែ​កស​ ​បាន​ជាស​ ​ព្រោះហេតុនេះ​ ​កុក​បាន​ជា​ខ្មៅ​ ​ព្រោះហេតុនេះ​ ​ជាដើម​ ​ឈ្មោះថា​ ​លោកាយតៈ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៣១ | បន្ទាប់
ID: 636799898832730170
ទៅកាន់ទំព័រ៖