ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

សមណ​សក្យបុត្តិយ៍​ទាំងនេះ​ ​កាលបើ​ពួក​យើង​និយាយ​ថា​ ​បពិត្រ​លោក​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចូរ​លោក​រស់នៅ​ដូច្នេះ​ ​ហើយ​លោក​មិន​ពោលតប​នឹង​យើង​សោះ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ធម្មតា​ ​គ្រហស្ថ​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ត្រូវការ​ដោយ​មង្គល​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ ​ដែល​គ្រហស្ថ​ទាំងឡាយ​និយាយ​ថា​ ​បពិត្រ​លោក​ដ៏​ចំរើន​ ​លោក​ចូរ​រស់នៅ​ ​ដូច្នេះ​ ​ឲ្យ​និយាយ​តប​ទៅវិញ​ថា​ ​អ្នក​ចូរ​រស់នៅ​អស់​កាលយូរ​ ​ដូច្នេះ​បាន​។​
 [​២៩៧​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​មាន​បរិសទ្យ​ច្រើន​ចោមរោម​ ​ទ្រង់​គង់​សំដែងធម៌​។​ ​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ឆាន់​ខ្ទឹម​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីបំផុត​ដោយ​គិតថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​កុំ​ធុំក្លិន​ឡើយ​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់ទត​ឃើញ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីបំផុត​ ​លុះ​ឃើញ​ហើយ​ ​ទើប​ត្រាស់​ហៅ​ពួក​ភិក្ខុ​មក​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​អង្គុយ​ក្នុង​ទីបំផុត​នោះ​ ​ដោយហេតុ​អ្វី​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះមានព្រះភាគ​ដ៏​ចំរើន​ ​(​ព្រោះ​)​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ឆាន់​ខ្ទឹម​ ​បាន​ជា​ភិក្ខុ​នោះ​ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទីបំផុត​ ​ដោយ​គិតថា​ ​ពួក​ភិក្ខុ​កុំ​ធុំក្លិន​ឡើយ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ធម្មកថា​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​ ​ព្រោះតែ​ឆាន់​ខ្ទឹម​ណា
ថយ | ទំព័រទី ២៣៤ | បន្ទាប់
ID: 636799921454454059
ទៅកាន់ទំព័រ៖