ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០

[​៣៨១​]​ ​(​វិហារ​ ​គឺទី​អាវាស​ ​ឬ​សេនាសនៈ​ ​ជាទី​នៅ​នៃ​សង្ឃ​ទាំងឡាយ​)​ ​រមែង​ការពារ​រងា​ផង​ ​ក្តៅ​ផង​ ​ម្រឹគ​សាហាវ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​ពស់​តូច​ ​ពស់​ធំ​ទាំងឡាយ​ផង​ ​មូស​ទាំងឡាយ​ផង​ ​ត្រជាក់​ទាំងឡាយ​ផង​ ​គ្រាប់​ភ្លៀង​ទាំងឡាយ​ផង​ ​ខ្យល់​ ​និង​កំ​ដៅ​ថ្ងៃ​ ​ដ៏​ក្លាខ្លាំង​ ​ដែល​កើតឡើង​ហើយ​ ​រមែង​បាត់​ទៅវិញ​ ​ព្រោះ​វិ​ហា​រនោះៗ​។​ ​វិហារ​ទាន​ ​គឺ​ ​ការ​ឲ្យ​លំនៅ​ ​(​ដែល​បុគ្គល​បាន​ឲ្យហើយ​)​ ​ដល់​សង្ឃ​ ​សម្រាប់​ជ្រកកោន​ផង​ ​សម្រាប់​នៅជា​សុខ​ផង​ ​ដើម្បី​ដុត​បាបធម៌​ផង​ ​ដើម្បី​ចំរើន​វិបស្សនា​ផង​ ​ព្រះពុទ្ធ​ជា​ម្ចាស់​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ត្រាស់​សរសើរ​ថា​ ​ជា​អគ្គទាន​ ​(​ទាន​ដ៏​ប្រសើរ​)​។​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ឯង​ ​បុរស​ ​(​ស្រ្តី​)​ ​ជា​បណ្ឌិត​ ​កាលបើ​បានឃើញ​ច្បាស់​នូវ​ប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន​ហើយ​ ​គប្បី​កសាង​វិហារ​ ​គឺ​អាវាស​ ​ឬ​សេនាសនៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដ៏​ជាទី​គួរ​រីករាយ​ ​ហើយ​គប្បី​និមន្ត​លោក​ ​ដែល​ជា​ពហុស្សូត​ ​គឺ​លោកអ្នក​ចេះដឹង​ច្រើន​ទាំងឡាយ​ ​ឲ្យ​នៅក្នុង​ទីនោះ​។​