ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០០
ធម៌មិនមែនជាហេតុ ជាបច្ច័យនៃធម៌មិនមែនជាហេតុ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ និងសហជាតាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺពាក្យថា ឲ្យទាន បណ្ឌិតគប្បីឲ្យពិស្តារ ដរាបដល់ពួកនហេតុកក្ខន្ធ។ ឯសហជាតាធិបតិ គឺអធិបតិ មិនមែនជាហេតុ ជាបច្ច័យ នៃពួកសម្បយុត្តកក្ខន្ធផង ពួកចិត្តសមុដ្ឋានរូបផង ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនជាហេតុ ជាបច្ច័យនៃធម៌ជាហេតុ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ និងសហជាតាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គលឲ្យទាន… វត្ថុក្តី ពួកខន្ធមិនមែនជាហេតុក្តី មានត្រឹមណា សេចក្តីបំប្រួញ បណ្ឌិតគប្បីធ្វើត្រឹមនោះចុះ។ សហជាតាធិបតិ គឺអធិបតិ មិនមែនជាហេតុ ជាបច្ច័យនៃពួកសម្បយុត្តកហេតុ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនជាហេតុ ជាបច្ច័យនៃធម៌ជាហេតុផង ធម៌មិនមែនជាហេតុផង ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ និងសហជាតាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គលឲ្យទាន សីល… ឧបោសថកម្ម… ធ្វើនូវកុសលនោះ ឲ្យជាទីគោរព ហើយពិចារណា ពួកខន្ធមិនមែនជាហេតុក្តី ពួកហេតុក្តី ធ្វើនូវកុសលនោះ ឲ្យជាទីគោរព ទើបកើតឡើង (ពិចារណា) នូវកុសលទាំងឡាយ ដែលធ្លាប់សន្សំហើយ ក្នុងកាលមុន វត្ថុក្តី ពួកខន្ធមិនមែនជាហេតុក្តី មានត្រឹមណា បណ្ឌិតគប្បីធ្វើត្រឹមនោះចុះ។
ID: 637830308042429710
ទៅកាន់ទំព័រ៖