ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០០

គឺ​អប្បដិឃ​ចេតនា ជា​បច្ច័យ នៃ​ពួក​សម្បយុត្ត​កក្ខន្ធ​ផង នៃ​ពួក​ចិត្តសមុដ្ឋាន​រូប ជាស​ប្ប​ដិ​ឃៈ​ផង ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ។ ឯនា​នា​ខណិ​កៈ គឺ​អប្បដិឃ​ចេតនា ជា​បច្ច័យ​នៃ​ពួក​វិ​បា​កក្ខន្ធ​ផង នៃ​ពួក​កដ​ត្តា​រូប​ជាស​ប្ប​ដិ​ឃផង ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ។ អប្បដិឃ​ធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​សប្បដិ​ឃធម៌​ផង នៃ​អប្បដិឃ​ធម៌​ផង ដោយ​កម្ម​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់ សហជាត និង​នានា​ខណិ​កៈ។បេ។
 [២៤៤] អប្បដិឃ​ធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​អប្បដិឃ​ធម៌ ដោយ​វិបាក​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​វិបាក ជា​អប្បដិឃៈ​… មាន​វារៈ៣។
 [២៤៥] អប្បដិឃ​ធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​អប្បដិឃ​ធម៌ ដោយ​អាហារ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​ពួក​អាហារ​ជា​អប្បដិឃៈ ជា​បច្ច័យ នៃ​ពួក​សម្បយុត្ត​កក្ខន្ធ​ផង នៃ​ពួក​ចិត្តសមុដ្ឋាន​រូប ជា​អប្បដិឃៈ​ផង ដោយ​អាហារ​ប្ប​ច្ច័​យ ក្នុង​ខណៈ​នៃ​បដិសន្ធិ កព​ឡិង្កា​រា​ហារ ជា​បច្ច័យ​នៃ​អប្បដិឃ​កាយ​នេះ ដោយ​អាហារ​ប្ប​ច្ច័​យ។ ឯប្រស្នា​ទាំង២ដ៏​សេស និង​បដិសន្ធិ បណ្ឌិត​គប្បី​ធ្វើ​ចុះ កព​ឡិង្កា​រា​ហារ បណ្ឌិត​គប្បី​ធ្វើ​ក្នុង​ប្រស្នា​ទាំង២ ត្រង់​ខាងចុង​បំផុត​ចុះ។
ថយ | ទំព័រទី ២០១ | បន្ទាប់
ID: 637830464987957207
ទៅកាន់ទំព័រ៖