ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០២

នូវ​ភោជន … នូវ​សេនាសនៈ … បុគ្គល​អាស្រ័យ​នូវ​ចិត្ត ហើយ​ឲ្យ​នូវ​ទាន។បេ។ បំបែក​នូវ​សង្ឃ រដូវ … ភោជន … សេនាសនៈ … ចិត្ត ជា​បច្ច័យ​នៃ​សទ្ធា។បេ។ នៃ​បញ្ញា និង​រាគៈ។បេ។ នៃ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា កាយិកសុខ កាយិកទុក្ខ មគ្គ និង​ផល​សមាបត្តិ ដោយ​ឧបនិស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ។ អចេតសិក​ធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​ចេតសិក​ធម៌ ដោយ​ឧបនិស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អា​រម្ម​ណូ​បនិស្ស័យ អនន្ត​រូប​និស្ស័យ និង​បក​តូប​និស្ស័យ។បេ។ ឯបក​តូប​និស្ស័យ គឺ​នូវ​រដូវ … នូវ​ភោជន … នូវ​សេនាសនៈ … បុគ្គល​អាស្រ័យ​នូវ​ចិត្ត ហើយ​ឲ្យ​នូវ​ទាន មាន​វារៈ៣ ដូច​ដំណើរ​ទី១ដែរ មិន​មានការ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្សេងៗគ្នា​ទេ។ ចេតសិក​ធម៌​ក្តី អចេតសិក​ធម៌​ក្តី ជា​បច្ច័យ​នៃ​ចេតសិក​ធម៌ ដោយ​ឧបនិស្សយ​ប្ប​ច្ច័​យ គឺ​មាន​វារៈ៣។
 [១០៤] អចេតសិក​ធម៌ ជា​បច្ច័យ​នៃ​អចេតសិក​ធម៌ ដោយ​បុរេ​ជាត​ប្ប​ច្ច័​យ បាន​ដល់​អារម្មណ​បុរេ​ជាត និង​វត្ថុ​បុរេ​ជាត។ អារម្មណ​បុរេ​ជាត គឺ​បុគ្គល​ឃើញ​នូវ​ចក្ខុ … នូវ​វត្ថុ … ថា​មិន​ទៀង ត្រេកអរ រីករាយ ចិត្ត​កើតឡើង ព្រោះ​ប្រារព្ធ​នូវ​វត្ថុ​នោះ បុគ្គល​ឃើញ​នូវ​រូប​ដោយ​ទិព្វចក្ខុ ឮនូវ​សំឡេង ដោយ​ទិព្វសោត​ធាតុ រូបាយតនៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​ចក្ខុវិញ្ញាណ ផោដ្ឋព្វា​យតនៈ (ជា​បច្ច័យ) នៃ​កាយវិញ្ញាណ។
ថយ | ទំព័រទី ៨០ | បន្ទាប់
ID: 637830669540622237
ទៅកាន់ទំព័រ៖