ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៣
នូវឈាន… នូវចក្ខុ …នូវវត្ថុ… ត្រេកអរ រីករាយ នឹងពួកនភាវនាយបហាតព្វក្ខន្ធ ភាវនាយបហាតព្វរាគៈ កើតឡើង ព្រោះប្រារព្ធនូវនភាវនាយបហាតព្វក្ខន្ធនោះ… ឧទ្ធច្ចៈ… ភាវនាយបហាតព្វទោមនស្ស កើតឡើង។
[៣០៤] ភាវនាយបហាតព្វធម៌ ជាបច្ច័យ នៃភាវនាយបហាតព្វធម៌ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ និងសហជាតាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គល ធ្វើនូវភាវនាយបហាតព្វរាគៈ ឲ្យជាទីគោរព ហើយត្រេកអរ រីករាយ ភាវនាយបហាតព្វរាគៈ កើតឡើង ព្រោះធ្វើនូវភាវនាយបហាតព្វរាគៈនោះ ឲ្យជាទីគោរព។ ឯសហជាតាធិបតិ គឺភាវនាយបហាតព្វាធិបតិ ជាបច្ច័យ នៃពួកសម្បយុត្តកក្ខន្ធ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ។ ភាវនាយបហាតព្វធម៌ ជាបច្ច័យនៃនភាវនាយបហាតព្វធម៌ ដោយអធិបតិប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណាធិបតិ និងសហជាតាធិបតិ។ អារម្មណាធិបតិ គឺបុគ្គលធ្វើនូវភាវនាយបហាតព្វរាគៈ ឲ្យជាទីគោរព ហើយត្រេកអរ រីករាយ នភាវនាយបហាតព្វរាគៈ កើតឡើង ព្រោះធ្វើនូវភាវនាយបហាតព្វរាគៈនោះ ឲ្យជាទីគោរព ទិដ្ឋិកើតឡើង។ ឯសហជាតាធិបតិ គឺភាវនាយបហាតព្វាធិបតិ ជាបច្ច័យនៃពួកចិត្តសមុដ្ឋានរូប
ID: 637831189474358943
ទៅកាន់ទំព័រ៖