ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៤
គឺបុគ្គលឲ្យនូវទាន ព្រោះអាស្រ័យនូវសទ្ធា។បេ។ ញុំាងសមាបត្តិឲ្យកើតឡើង តំឡើងនូវមានះ នូវសីល។បេ។ នូវបញ្ញា រាគៈ ទោសៈ មោហៈ មានះ សេចក្តីប្រាថ្នា កាយិកសុខ និងកាយិកទុក្ខ ជានទស្សនេនបហាតព្វហេតុកៈ។បេ។ ឲ្យនូវទាន ព្រោះអាស្រ័យនូវសេនាសេនៈ។បេ។ ញុំាងសមាបត្តិ ឲ្យកើតឡើង សទ្ធា។បេ។ សេនាសេនៈ (ជាបច្ច័យ) នៃសទ្ធា។បេ។ នៃបញ្ញា នៃរាគៈ ជានទស្សនេនបហាតព្វហេតុកៈ។បេ។ ជាបច្ច័យនៃសេចក្តីប្រាថ្នា និងផលសមាបត្តិ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ។ នទស្សនេនបហាតព្វហេតុកធម៌ ជាបច្ច័យ នៃទស្សនេនបហាតព្វហេតុកធម៌ ដោយឧបនិស្សយប្បច្ច័យ បានដល់អារម្មណូបនិស្ស័យ អនន្តរូបនិស្ស័យ និងបកតូបនិស្ស័យ។បេ។ ឯបកតូបនិស្ស័យ គឺបុគ្គលអាស្រ័យនូវសទ្ធា … ប្រកាន់នូវទិដ្ឋិ នូវសីល។បេ។ នូវបញ្ញា រាគៈ ទោសៈ មោហៈ មានះ សេចក្តីប្រាថ្នា កាយិកសុខ និងកាយិកទុក្ខ ជានទស្សនេនបហាតព្វហេតុកៈ។បេ។ សម្លាប់នូវសត្វ ព្រោះអាស្រ័យនូវសេនាសេនៈ។បេ។ បំបែកនូវសង្ឃ សទ្ធា។បេ។ សេនាសេនៈ ជាបច្ច័យនៃរាគៈ ទោសៈ មោហៈ ទិដ្ឋិ និងសេចក្តីប្រាថ្នា ជាទស្សនេនបហាតព្វហេតុកៈ
ID: 637831215546371664
ទៅកាន់ទំព័រ៖