ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៧
បរិត្តារម្មណត្តិកសរណទុកៈ
[៦៥៥] បរិត្តារម្មណធម៌ (ធម៌មានអារម្មណ៍តូចឆ្មារ) ជាសរណៈ អាស្រ័យនូវបរិត្តារម្មណធម៌ ជាសរណៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មហគ្គតារម្មណធម៌ (ធម៌មានអារម្មណ៍ដល់នូវសភាពដ៏ធំ) ជាសរណៈ អាស្រ័យនូវមហគ្គតារម្មណធម៌ ជាសរណៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៦៥៦] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ២ ក្នុងអវិគតប្បច្ច័យ មានវារៈ២។
ក្នុងសហជាតវារៈក្តី ក្នុងបញ្ហាវារៈក្តី មានសេចក្តីពិស្តារ គ្រប់បច្ច័យទាំងអស់។
[៦៥៧] បរិត្តារម្មណធម៌ ជាអរណៈ អាស្រ័យនូវបរិត្តារម្មណធម៌ ជាអរណៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មហគ្គតារម្មណធម៌ ជាអរណៈ អាស្រ័យនូវមហគ្គតារម្មណធម៌ ជាអរណៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ អប្បមាណារម្មណធម៌ ជាអរណៈ អាស្រ័យនូវអប្បមាណារម្មណធម៌ ជាអរណៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៦៥៨] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣ ក្នុងអវិគតប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។
ID: 637832293551427774
ទៅកាន់ទំព័រ៖