ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៧
[៨៩០] អកុសលធម៌ ជាបរិត្តារម្មណ៍ អាស្រ័យនូវអកុសលធម៌ ជាបរិត្តារម្មណ៍ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ អកុសលធម៌ ជាមហគ្គតារម្មណ៍ អាស្រ័យនូវអកុសលធម៌ ជាមហគ្គតារម្មណ៍ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មានវារៈ២។ សេចក្តីពិស្តារ មានគ្រប់បច្ច័យទាំងអស់។
[៨៩១] អព្យាកតធម៌ ជាបរិត្តារម្មណ៍ អាស្រ័យនូវអព្យាកតធម៌ ជាបរិត្តារម្មណ៍ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ អព្យាកតធម៌ ជាមហគ្គតារម្មណ៍ អាស្រ័យនូវអព្យាកតធម៌ ជាមហគ្គតារម្មណ៍ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ អព្យាកតធម៌ ជាអប្បមាណារម្មណ៍ អាស្រ័យនូវអព្យាកតធម៌ ជាអប្បមាណារម្មណ៍ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មានវារៈ៣។ សេចក្តីពិស្តារ មានគ្រប់បច្ច័យទាំងអស់។
ចប់ បរិត្តារម្មណត្តិកកុសលត្តិកៈ។
ហីនត្តិកកុសលត្តិកៈ
[៨៩២] កុសលធម៌ជាកណ្តាល អាស្រ័យនូវកុសលធម៌ជាកណ្តាល ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ កុសលធម៌ដ៏ឧត្តម អាស្រ័យនូវកុសលធម៌ដ៏ឧត្តម ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មានវារៈ២។ សេចក្តីពិស្តារ មានគ្រប់បច្ច័យទាំងអស់។
ID: 637832313902393276
ទៅកាន់ទំព័រ៖