ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៧
ហេតុទុកអាសវទុកៈ
[៩៦៩] ធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈ អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនជាហេតុ ជាអាសវៈ អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈក្តី មិនមែនជាហេតុ ជាអាសវៈក្តី អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនជាហេតុ ជាអាសវៈ អាស្រ័យនូវធម៌ មិនមែនជាហេតុ ជាអាសវៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈ អាស្រ័យនូវធម៌ជាហេតុ ជាអាសវៈផង មិនមែនជាហេតុ ជាអាសវៈផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៩៧០] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥ ក្នុងអារម្មណប្បច្ច័យ មានវារៈ៥ ក្នុងអវិគតប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។ សេចក្តីពិស្តារ មានគ្រប់បច្ច័យទាំងអស់។
[៩៧១] ធម៌ជាហេតុ មិនមែនអាសវៈ អាស្រ័យធម៌ជាហេតុ មិនមែនអាសវៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។ ធម៌មិនមែនជាហេតុ មិនមែនអាសវៈ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាហេតុ មិនមែនអាសវៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។
ID: 637832332305323549
ទៅកាន់ទំព័រ៖