ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៧
អាស្រ័យនូវធម៌ប្រកបដោយឧបេក្ខាជាហេតុ … អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនប្រកបដោយឧបេក្ខា ជាហេតុ…។ អាស្រ័យនូវធម៌ជាកាមាវចរ ជាហេតុ … អាស្រ័យនូវធម៌ មិនមែនជាកាមាវចរជាហេតុ…។ អាស្រ័យនូវធម៌ជារូបាវចរ ជាហេតុ … អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជារូបាវចរជាហេតុ…។ អាស្រ័យនូវធម៌ជាអរូបាវចរ ជាហេតុ…។ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអរូបាវចរជាហេតុ…។ អាស្រ័យនូវធម៌ជាបរិយាបន្នៈ ជាហេតុ … អាស្រ័យនូវធម៌ ជាអបរិយាបន្នៈ ជាហេតុ …។ អាស្រ័យនូវធម៌ ជានិយ្យានិកៈ ជាហេតុ … អាស្រ័យនូវធម៌ ជាអនិយ្យានិកៈ ជាហេតុ …។ អាស្រ័យនូវធម៌ ជានិយតៈ ជាហេតុ … អាស្រ័យនូវធម៌ ជាអនិយតៈ ជាហេតុ …។ អាស្រ័យនូវធម៌ ជាសឧត្តរៈ ជាហេតុ… អាស្រ័យនូវធម៌ជាអនុត្តរៈ ជាហេតុ…។ អាស្រ័យនូវធម៌ ជាសរណៈ ជាហេតុ...។
[១០៣៥] ធម៌ជាអរណៈជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌ជាអរណៈជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[១០៣៦] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៩។ សេចក្តីពិស្តារ មានគ្រប់បច្ច័យទាំងអស់។
ចប់ ហេតុទុកបិដ្ឋិទុកៈ។
ID: 637832337816158915
ទៅកាន់ទំព័រ៖