ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១០៩
ធម៌មិនមែនមានសភាពតូចឆ្មារក្តី មិនមែនមានប្រមាណមិនបានក្តី អាស្រ័យនូវធម៌មានសភាពតូចឆ្មារ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនដល់នូវសភាពធំក្តី មិនមែនមានប្រមាណមិនបានក្តី អាស្រ័យនូវធម៌មានសភាពតូចឆ្មារ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។
[៩២] ធម៌មិនមែនដល់នូវសភាពធំ អាស្រ័យនូវធម៌ដល់នូវសភាពធំ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនមានសភាពតូចឆ្មារ អាស្រ័យនូវធម៌ដល់នូវសភាពធំ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនមានប្រមាណមិនបាន អាស្រ័យនូវធម៌ដល់នូវសភាពធំ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនមានសភាពតូចឆ្មារក្តី មិនមែនមានប្រមាណមិនបានក្តី អាស្រ័យនូវធម៌ដល់នូវសភាពធំ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនដល់នូវសភាពធំក្តី មិនមែនមានប្រមាណមិនបានក្តី អាស្រ័យនូវធម៌ដល់នូវសភាពធំ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។
[៩៣] ធម៌មិនមែនមានប្រមាណមិនបាន អាស្រ័យនូវធម៌មានប្រមាណមិនបាន ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនមានសភាពតូចឆ្មារ អាស្រ័យនូវធម៌មានប្រមាណមិនបាន ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌មិនមែនដល់នូវសភាពធំ អាស្រ័យនូវធម៌មានប្រមាណមិនបាន ទើបកើតឡើង
ID: 637832945889402077
ទៅកាន់ទំព័រ៖