ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​១០០​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ ​ចូល​ទៅកាន់​វច្ចកុដិ​ដោយ​រហ័ស​ពេក​ខ្លះ​ ​សើយ​ស្បង់​ចូល​ទៅ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​វច្ចៈ​ប្រឹង​រមាត់​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​វច្ចៈ​ទាំង​ទំពា​ឈើស្ទន់​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​វច្ចៈ​ខាងក្រៅ​ទវ​ច្ចៈ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​បស្សាវៈ​ខាង​ក្រៅ​ទ​បស្សាវៈ​ខ្លះ​ ​ស្តោះ​ទឹក​មា​ត់​ក្នុង​ទ​បស្សាវៈ​ខ្លះ​ ​កិត​ដោយ​ឈើ​ដ៏​គ្រោតគ្រាត​ខ្លះ​ ​ចោល​ឈើ​សម្រាប់​កិត​ក្នុង​រណ្តៅ​វច្ច​ខ្លះ​ ​ចេញ​មក​ដោយ​រហ័ស​ពេក​ខ្លះ​ ​សើយ​ស្បង់​ចេញ​មក​ខ្លះ​ ​ជម្រះ​ធ្វើ​សំឡេង​ឮ​ចបុ​ចបុ​ខ្លះ​ ​ទុក​ទឹក​ឲ្យ​សល់​នៅក្នុង​ភាជន៍​សម្រាប់​ជម្រះ​ខ្លះ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​មិនសមបើ​ពួក​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ ​នឹង​ចូល​ទៅកាន់​វច្ចកុដិ​ដោយ​រហ័ស​ពេក​ខ្លះ​ ​សើយ​ស្បង់​ចូល​ទៅកាន់​ខ្លះ​ ​ខំប្រឹង​រមាត់​បន្ទោបង់​វច្ចៈ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​វច្ចៈ​ទាំង​ទំពា​ឈើស្ទន់​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​វច្ចៈ​ខាងក្រៅ​ទវ​ច្ចៈ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​បស្សាវៈ​ខាង​ក្រៅ​ទ​បស្សាវៈ​ខ្លះ​ ​ស្តោះ​ទឹក​មា​ត់​ក្នុង​ទ​បស្សាវៈ​ខ្លះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៣៣ | បន្ទាប់
ID: 636805691252822734
ទៅកាន់ទំព័រ៖