ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

(​គឺ​គ្រលែង​កាយ​ ​បង់បោយ​ ​ងេកងោក​ក្បាល​)​ ​មិន​ត្រូវ​ស្ទឹមចង្កេះ​ ​មិន​ត្រូវ​ទទូរ​ក្បាល​ ​មិន​ត្រូវ​ចំអើត​ជើង​ ​ភិក្ខុ​ណា​ដែល​ត្រឡប់​មក​ពី​បិណ្ឌបាត​មុនគេ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ត្រូវ​ក្រាល​អាសនៈ​ ​ត្រូវ​លាង​បាត្រ​សម្រាប់​ផ្ទេរ​ភោជន​ ​ហើយ​ដំ​កល់​ទុក​ ​ត្រូវ​ដំ​កល់​ទឹក​សម្រាប់​ឆាន់​ ​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ត្រឡប់​ពី​បិណ្ឌបាត​ក្រោយគេ​ ​បើ​មាន​ភោជន​សល់​នៅ​ ​ត្រូវការ​នឹង​ឆាន់​ ​ក៏​គប្បី​ឆាន់​ចុះ​ ​បើ​មិន​ត្រូវការ​ឆាន់​ទេ​ ​ត្រូវ​យក​ទៅ​ចាក់ចោល​ក្នុង​ទី​ដែល​គ្មាន​វត្ថុ​ខៀវស្រស់​ ​ឬ​ក្នុង​ទី​ដែល​គ្មាន​សត្វ​ ​ត្រូវ​សារ​អាសនៈ​ចេញ​ ​ត្រូវ​រៀបចំ​ទុកដាក់​ទឹក​សម្រាប់​លាង​ជើង​ជាដើម​ ​ត្រូវ​បោសច្រាស​រោង​ភត្ត​ ​បើ​ឃើញ​ក្អម​ទឹក​សម្រាប់​ឆាន់​ក្តី​ ​ក្អម​ទឹក​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​ក្តី​ ​ក្អម​វច្ចៈ​ក្តី​ ​គ្មាន​ទឹក​ទេ​ ​ត្រូវ​ដង​ដំ​កល់​ទុក​ ​ត្រូវ​បោយដៃ​ហៅ​គ្នា​ ​ឲ្យ​មក​ជួយ​លើក​ទឹក​ទៅ​ដំ​កល់​ទុក​ ​តែ​មិន​ត្រូវ​បញ្ចេញវាចា​ ​នេះ​ជា​ ​បិណ្ឌ​បា​តិក​វត្ត​ ​។​ ​រឿង​ភិក្ខុ​នៅ​ព្រៃ​ ​មិន​ដំ​កល់​ទុក​នូវ​ទឹក​សម្រាប់​ឆាន់​ ​ទឹក​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​ ​ភ្លើង​ ​ពំនួតភ្លើង​ ​មិន​ស្គាល់​ផ្កាយ​នក្ខត្តឫក្ស​ ​មិន​ស្គាល់​ទិស​ ​ចោរ​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​ទះតប់​នូវ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​នៅ​ព្រៃ​ ​ព្រោះ​ឆ្លើយ​ថា​ ​មិន​មាន​របស់​ទាំងអម្បាល​នេះ​