ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

រឿង​ភិក្ខុ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ ​ហើយ​មិន​ជម្រះ​ចេញ​ ​រឿង​ភិក្ខុ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​តាមលំដាប់​ចាស់​ខ្ចី​ ​ទើប​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​តាមលំដាប់​ដែល​មកដល់​ ​រឿង​ឆ​ព្វ​គ្គិ​យ​ភិក្ខុ​ ​ចូល​ទៅកាន់​វច្ចកុដិ​ដោយ​រហ័ស​ពេក​ខ្លះ​ ​សើយ​ស្បង់​ចូល​ទៅ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​រមាត់​ខ្លះ​ ​ទំពា​ឈើស្ទន់​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ខាង​ក្រៅ​ទ​ឧច្ចារៈ​ខ្លះ​ ​បន្ទោបង់​បស្សាវៈ​ខាង​ក្រៅ​ទ​បស្សាវៈ​ខ្លះ​ ​ស្តោះ​ទឹក​មា​ត់​ក្នុង​ទ​បស្សាវៈ​ខ្លះ​ ​កិត​ដោយ​ឈើ​គគ្រាត​ខ្លះ​ ​ចោល​ឈើ​សម្រាប់​កិត​ ​ក្នុង​រណ្តៅ​ឧច្ចារៈ​ខ្លះ​ ​ចេញពី​វច្ចកុដិ​ដោយ​រហ័ស​ពេក​ខ្លះ​ ​សើយ​ស្បង់​ចេញ​មក​ខ្លះ​ ​ជម្រះ​ឲ្យ​ឮ​ចបុ​ចបុ​ខ្លះ​ ​ឲ្យ​សល់​ទឹក​នៅក្នុង​បំពង់​សម្រាប់​ជម្រះ​ខ្លះ​ ​(​ទើប​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​ថា​)​ ​ភិក្ខុ​ណា​ទៅកាន់​វច្ចកុដិ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ត្រូវ​ឈរ​គ្រហែម​ពី​ខាងក្រៅ​ ​ឯ​ភិក្ខុ​ដែល​អង្គុយ​នៅ​ខាងក្នុង​ ​ត្រូវ​គ្រហែម​តប​ ​រឿង​ពាក់​ចីវរ​លើ​ស្នួ​រ​ចីវរ​ ​ឬ​ខ្សែស្បៀង​ចីវរ​ ​ហើយ​សឹម​ចូល​ទៅ​ដោ​យស​ន្សឹមៗ​ ​មិន​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ដោយ​រហ័ស​ពេក​ ​មិន​ត្រូវ​សើយ​ស្បង់​ចូល​ទៅ​ ​ត្រូវ​ឈរ​លើ​ទ្រនាប់​សម្រាប់​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ ​ហើយ​សឹម​សើយ​ស្បង់​ ​មិន​ត្រូវ​ប្រឹង​រមាត់​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ ​មិន​ត្រូវ​ទំពា​ឈើស្ទន់​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ ​