ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​១២២​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សិក្ខាបទ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​បាន​បញ្ញត្តដល់​សាវ័ក​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​ពួក​សាវ័ក​នៃ​តថាគត​ ​សូម្បី​មានហេតុ​ដល់​ជីវិត​ ​ក៏​មិន​ហ៊ាន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​សិក្ខាបទ​នោះ​ឡើយ​ ​ដូច​មហាសមុទ្រ​ ​ដែល​មាន​ទឹក​តាំងនៅ​នឹងជា​ធម្មតា​ ​មិនដែល​ឡើង​ ​ឬ​ជោរ​ហួស​ច្រាំង​ទៅ​បាន​ ​ដូច្នោះឯង​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សិក្ខាបទ​ណា​ ​ដែល​តថាគត​បាន​បញ្ញត្តដល់​សាវ័ក​ទាំងឡាយ​ហើយ​ ​ពួក​សាវ័ក​នៃ​តថាគត​ ​សូម្បី​មានហេតុ​ដល់​ជីវិត​ ​ក៏​មិន​ហ៊ាន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​សិក្ខាបទ​នោះ​ ​ដោយ​សភាព​ណា​ ​នេះ​ជាស​ភាព​មិនដែល​កើត​ ​គួរ​អស្ចារ្យ​ទី២​ ​ក្នុង​ធម៌​វិន័យ​នេះ​ ​ដែល​ពួក​ភិក្ខុ​ឃើញ​ហើយ​ ​តែង​ត្រេកអរ​ក្នុង​ធម៌​វិន័យ​នេះ​។​
 [​១២៣​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ណា​ ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល​ ​មានធម៌​អាក្រក់​ ​មានមារយាទ​មិនល្អ​ ​គួរឲ្យ​គេ​រង្កៀស​ ​មានអំពើ​អាក្រក់​បិទបាំង​ទុក​ ​មិនមែន​ជា​សមណៈ​ ​តែ​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ ​ជា​សមណៈ​ ​មិនមែន​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​តែ​ប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ ​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដ៏​ប្រសើរ​ ​ស្អុយ​ក្នុង​ ​មានចិត្ត​ជោក​ដោយ​រាគៈ​ ​កខ្វក់​ដូច​សម្រាម​ ​សង្ឃ​នៅ​រួម​ជាមួយនឹង​បុគ្គល​នោះ​មិនបាន​ ​សង្ឃ​ប្រជុំ​គ្នា​ ​នាំ​យក​បុគ្គល​នោះ​ចេញ​មួយរំពេច​ ​បុគ្គល​នោះ​
ថយ | ទំព័រទី ២១០ | បន្ទាប់
ID: 636805721077938633
ទៅកាន់ទំព័រ៖