ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

នែ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លោក​ចោទ​ខុសកាល​ ​មិនមែន​ចោទ​ត្រូវ​តាមកាល​ទេ​ ​លោក​គួរ​ដល់​វិប្បដិសារៈ​ហើយ១​ ​នែ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លោក​ចោទ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ ​មិនមែន​ចោទ​ដោយ​ពាក្យពិត​ទេ​ ​លោក​គួរ​ដល់​វិប្បដិសារៈ​ហើយ១​ ​នែ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លោក​ចោទ​ដោយ​ពាក្យ​អាក្រក់​ ​មិនមែន​ចោទ​ដោយ​ពាក្យពីរោះ​ទេ​ ​លោក​គួរ​ដល់​វិប្បដិសារៈ​ហើយ១​ ​នែ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លោក​ចោទ​ប្រកបដោយ​កម្ម​ឥតប្រយោជន៍​ ​មិនមែន​ចោទ​ប្រកបដោយ​កម្ម​មានប្រយោជន៍​ទេ​ ​លោក​គួរ​ដល់​វិប្បដិសារៈ​ហើយ១​ ​នែ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​លោក​ជា​អ្នកចោទ​ ​(​គេ​)​ ​ទាំង​ទោសចិត្ត​ ​មិនមែន​ចោទ​ដោយ​មេត្តាចិត្ត​ទេ​ ​លោក​គួរ​ដល់​វិប្បដិសារៈ​ហើយ១​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​សង្ឃ​គប្បី​តាំង​វិប្បដិសារៈ​ទុក​ ​ចំពោះ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ដែល​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​ដោយ​អាការ៥យ៉ាងនេះ​ឯង​។​ ​សេចក្តី​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​ព្រោះថា​ ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ ​មិន​ត្រូវ​សំគាល់​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ ​ដែល​ត្រូវ​គេ​ចោទ​ដោយ​ពាក្យ​មិន​ពិត​ ​(​នោះ​ទេ​)​។​
 [​១៧១​]​ ​ព្រះ​ឧបាលិ​ក្រាបបង្គំទូល​សួរ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​សង្ឃ​គប្បី​តាំង​អ​វិប្បដិសារៈ​ ​(​សេចក្តី​មិន​ក្តៅក្រហាយ​)​ ​ទុក​ ​ចំពោះ​ភិក្ខុ​ដែលគេ​ចោទ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​ដោយ​អាការ​ប៉ុន្មាន​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​សង្ឃ​គប្បី​តាំង​អ​វិប្បដិសារៈ​ទុក​ ​ចំពោះ​ភិក្ខុ​ដែលគេ​ចោទ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​ដោយ​អាការ៥យ៉ាង​ដូច្នេះ​ថា​ ​នែ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៥០ | បន្ទាប់
ID: 636805742885325944
ទៅកាន់ទំព័រ៖