ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​១៧៩​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​លុះ​ចូល​ទៅដល់​ហើយ​ ​ក៏​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​រួច​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​។​ ​លុះ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​គង់​ក្នុង​ទី​ដ៏​សមគួរ​ហើយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ពាក្យ​នេះ​ ​នឹង​ព្រះមានព្រះភាគ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រះ​នាង​មហា​ប​ជា​បតី​គោតមី​នេះ​ ​មាន​ព្រះបាទ​ទាំងគូ​ពុរពង​ ​មានព្រះអង្គ​ប្រឡាក់​ដោយ​ធូលី​ ​ជា​ទុក្ខ​ ​តូច​ព្រះទ័យ​ ​ស្រក់​ទឹកព្រះនេត្រ​ ​ឈរ​ទ្រង់ព្រះ​កន្សែង​ទៀប​ក្លោងទ្វារ​ខាងក្រៅ​ ​(​ព្រោះ​ជ្រាប​ថា​)​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​មិន​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មាតុគ្រាម​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​មកកាន់​ផ្នួស​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​ហើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ទ្រង់ព្រះ​មេត្តាប្រោស​ ​ឲ្យ​មាតុគ្រាម​បាន​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​មកកាន់​ផ្នួស​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​ហើយ​ផង​។​ ​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ឃាត់​ថា​ ​កុំឡើយ​ ​អានន្ទ​ ​អ្នក​កុំ​ចូលចិត្ត​ឲ្យ​មាតុគ្រាម​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​មកកាន់​ផ្នួស​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​តថាគត​ជ្រាប​ច្បាស់​ហើយ​ ​(​នោះ​)​ ​ឡើយ​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បាន​ក្រាបបង្គំទូល​ពាក្យ​នេះ​ ​នឹង​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ជា​គំរប់​ពីរ​ដង​ផង​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​ទ្រង់ព្រះ​មេត្តាប្រោស​ ​ឲ្យ​មាតុគ្រាម​បាន​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​មកកាន់​ផ្នួស​ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ ​ដែល​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​ជ្រាប​ច្បាស់​ហើយ​ផង​ចុះ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៤ | បន្ទាប់
ID: 636805747568643815
ទៅកាន់ទំព័រ៖