ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​២០១​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ការ​ធ្វើ​ឧបោសថកម្ម​ជាមួយនឹង​ភិក្ខុនី​ ​ដែល​ភិក្ខុនី​សង្ឃ​បញ្ឈប់​ឱវាទ​ហើយ​ ​គួរ​ដែរ​ ​ឬមិន​គួរ​ទេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុនី​សង្ឃ​ ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឧបោសថកម្ម​ជាមួយនឹង​ភិក្ខុនី​ ​ដែល​ភិក្ខុនី​សង្ឃ​បញ្ឈប់​ឱវាទ​ទេ​ ​ដ្បិត​អធិករណ៍​នោះ​ ​មិនទាន់​រម្ងាប់​នៅឡើយ​។​
 [​២០២​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ឧទា​យី​ដ៏​មាន​អាយុ​ ​បញ្ឈប់​ឱវាទ​ ​ហើយ​ចេញទៅ​កាន់​ទី​ចារិក​។​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​លោក​ម្ចាស់​ឧទា​យី​ ​មិនសមបើ​នឹង​បញ្ឈប់​ឱវាទ​ ​ហើយ​ចេញទៅ​កាន់​ទី​ចារិក​សោះ​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុ​មិន​ត្រូវ​បញ្ឈប់​ឱវាទ​ ​ហើយ​ចេញទៅ​កាន់​ទី​ចារិក​ទេ​ ​ភិក្ខុ​ណា​ចៀសចេញ​ទៅ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៩០ | បន្ទាប់
ID: 636805756793131425
ទៅកាន់ទំព័រ៖