ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​២៦០​]​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ឆ្លាស​ ​ប្រតិពល​ ​គប្បី​ប្រកាស​សង្ឃ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ដ្បិត​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​របស់​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ ​បាន​ឧបសម្បទា​ ​ដោយ​ចំណែក​ម្ខាង​ ​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុនី​សង្ឃ​ហើយ​ ​ឥឡូវ​ ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​នោះ​ ​មក​ពុំ​បាន​ ​ព្រោះ​មាន​អន្តរាយ​ណាមួយ​ ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​មាន​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ជា​បវត្តិ​នី​ ​សូម​ឧបសម្បទា​នឹង​សង្ឃ​ ​(​ម្តង​ទៀត​)​។​ ​បើ​កម្ម​មានកាល​គួរ​ ​ដល់​សង្ឃ​ហើយ​ ​សង្ឃ​គ​ប្បី​ញុំាង​ ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​មាន​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ជា​បវត្តិ​នី​ ​ឲ្យបាន​ឧបសម្បទា​។​ ​នេះ​ជាញ​ត្តិ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​របស់​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ ​បាន​ឧបសម្បទា​ ​ដោយ​ចំណែក​ម្ខាង​ ​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​សំណាក់​ភិក្ខុនី​សង្ឃ​ហើយ​ ​ឥឡូវ​ ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​នោះ​ ​មក​ពុំ​បាន​ ​ព្រោះ​មាន​អន្តរាយ​ណាមួយ​ ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​មាន​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ជា​បវត្តិ​នី​ ​សូម​ឧបសម្បទា​នឹង​សង្ឃ​ ​(​ម្តង​ទៀត​)​ ​ឥឡូវនេះ​ ​សង្ឃ​ញុំាង​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​មាន​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ជា​បវត្តិ​នី​ ​ឲ្យបាន​ឧបសម្បទា​។​ ​ឧបសម្បទា​ ​នៃ​ឧបសម្បទា​បេ​ក្ខា​ឈ្មោះ​នេះ​ ​មាន​ភិក្ខុនី​ឈ្មោះ​នេះ​ជា​បវត្តិ​នី​ ​សមគួរ​ដល់​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​ណា​ ​លោក​ដ៏​មាន​អាយុ​អង្គ​នោះ​ ​គប្បី​ស្ងៀម​
ថយ | ទំព័រទី ៣៣៤ | បន្ទាប់
ID: 636805775467749552
ទៅកាន់ទំព័រ៖