ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

វត្ត​ក្ខន្ធ​កៈ​


 [​៧៨​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ព្រះពុទ្ធ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​ទ្រង់​គង់នៅ​ក្នុង​វត្ត​ជេតពន​ ​របស់​អនាថបិណ្ឌិក​គហបតិ​ ​ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី​។​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​អាគន្តុក​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពាក់​ស្បែកជើង​ដើរចូល​ទៅកាន់​អារាម​ខ្លះ​ ​បាំងឆត្រ​ដើរចូល​ទៅកាន់​អារាម​ខ្លះ​ ​ទទូរ​ក្បាល​ដើរចូល​ទៅកាន់​អារាម​ខ្លះ​ ​ទូល​ចីវរ​លើ​ក្បាល​ដើរចូល​ទៅកាន់​អារាម​ខ្លះ​ ​លាង​ជើង​ដោយ​ទឹក​សម្រាប់​ផឹក​ខ្លះ​ ​មិន​ថ្វាយបង្គំ​អាវាសិក​ភិក្ខុ​(​១​)​ ​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ចាស់​ជាង​ខ្លួន​ខ្លះ​ ​មិន​សួររក​សេនាសនៈ​ខ្លះ​។​ ​មាន​អាគន្តុក​ភិក្ខុ​មួយ​រូប​ទៀត​ ​បើក​គន្លឹះ​ ​ច្រាន​សន្ទះទ្វារ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​វិហារ​ ​ដែល​មិន​មាន​អ្នកណា​នៅ​ ​ដោយ​ប្រញាប់​ប្រញាល់​។​ ​មាន​ពស់​ធ្លាក់​ពី​ខាងលើ​ក្រប​ទ្វារ​ ​មក​ត្រូវ​ត្រង់​ក​ភិក្ខុ​នោះ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ខ្លាច​ ​ក៏​ស្រែក​ភ្លាត់​សម្លេង​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ស្ទុះ​ចូល​ទៅ​សួរ​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ហេតុអ្វីបានជា​លោក​ស្រែក​ភ្លាត់​សម្លេង​ម្ល៉េះ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​បាន​ប្រាប់​ដំណើរ​នោះ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ណា​ ​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​តិច​។​បេ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងនោះ​ ​ក៏​ពោលទោស​ ​តិះដៀល​ ​បន្តុះ​បង្អាប់​ថា​ ​មិន​គួរបើ​
​១​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​នៅក្នុង​អាវាស​។​
ថយ | ទំព័រទី ៩២ | បន្ទាប់
ID: 636805124037779889
ទៅកាន់ទំព័រ៖