ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

វិនយបិដក ​ចុល្ល​វគ្គ​

តតិយ​ភាគ​

​សង្ឃ​ភេ​ទក្ខន្ធ​កៈ​


​ [​១​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​ព្រះពុទ្ធ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ​គង់នៅ​ក្នុង​និគម​ ​ឈ្មោះ​អនុ​បិ​យា​ ​ជា​និគម​របស់​មល្ល​ក្សត្រ​ ​ទៀប​ព្រៃ​អនុ​បិ​យា​។​ ​ក៏​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ពួក​សក្យ​កុមារ​ ​សុទ្ធតែ​ជា​អ្នកមាន​នាម​ល្បីល្បាញ​ ​ចេញ​បួស​តាម​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដែល​ទ្រង់ព្រះ​ផ្នួស​ហើយ​។​
​ [​២​]​ ​សម័យ​នោះ​ ​មាន​សក្យៈ​ជា​បងប្អូន២អង្គ​ ​ឈ្មោះ​មហា​នាម​សក្កៈ១​ ​ឈ្មោះ​អនុ​រុទ្ធ​សក្កៈ១​។​ ​ឯ​អនុ​រុទ្ធ​សក្កៈ​ ​ជា​ស្តេច​សុខុមាលជាតិ​(​១​)​។​អនុ​រុទ្ធ​សក្កៈ​នោះ​ ​មាន​ប្រាសាទ៣ខ្នង​ ​ប្រាសាទ​មួយ​ ​សម្រាប់​រដូវរងា​ ​ប្រាសាទ​មួយ​សម្រាប់​រដូវ​ក្តៅ​ ​ប្រាសាទ​មួយ​សម្រាប់​រដូវភ្លៀង​។​ ​អនុ​រុទ្ធ​សក្កៈ​នោះ​ ​(​គង់នៅ​)​ ​លើ​ប្រាសាទ​សម្រាប់​រដូវភ្លៀង​អស់​បួន​ខែ​ ​មានត​ន្ត្រី​ ​នៅចាំ​គាល់​បម្រើ​ ​មិន​មាន​មនុស្ស​បុ្រស​ ​(​នៅ​លាយ​)​ ​មិនដែល​យាងចុះ​អំពី​ប្រាសាទ​ ​មក​ខាងក្រោម​ឡើយ​។​ ​គ្រានោះ​ឯង​ ​មហា​នាម​សក្កៈ​ ​
​១​ ​ជា​ក្សត្រ​ធ្លាប់​បាន​សេចក្តី​សុខ​ ​មិនដែល​បាន​សេចក្តី​លំបាក​ដោយ​ខ្យល់​និង​កំ​ដៅ​ថ្ងៃជា​ដើម​។​
ទំព័រទី ១ | បន្ទាប់
ID: 636805088264853795
ទៅកាន់ទំព័រ៖