ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

អន្តេវាសិក​ ​ត្រូវ​ធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ថា​ ​សង្ឃ​គប្បី​ឲ្យ​មានត្ត​ដល់​អាចារ្យ​ ​ដោយ​ឧបាយ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​បើ​អាចារ្យ​គួរ​ដល់​អព្ភានកម្ម​ ​អន្តេវាសិក​ត្រូវ​ធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ថា​ ​សង្ឃ​គប្បី​ធ្វើ​អព្ភានកម្ម​ ​ដល់​អាចារ្យ​ ​ដោយ​ឧបាយ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​បើ​សង្ឃ​មានប្រាថ្នា​ដើម្បី​ធ្វើ​កម្ម​ ​គឺ​ត​ជ្ជ​នី​យក​ម្ម​ក្តី​ ​និ​យស្ស​កម្ម​ក្តី​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ក្តី​ ​បដិ​សារ​ណី​យក​ម្ម​ក្តី​ ​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ក្តី​ ​ដល់​អាចារ្យ​ហើយ​ ​អន្តេវាសិក​ត្រូវ​ធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ថា​ ​សង្ឃ​គប្បី​ធ្វើ​កម្ម​ដល់​អាចារ្យ​ ​ឬ​សង្ឃ​បង្អោន​ទៅ​ ​ដើម្បី​កម្ម​ដ៏​ស្រាល​ ​ដល់​អាចារ្យ​ ​ដោយ​ឧបាយ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​មួយវិញទៀត​ ​បើ​កម្ម​ ​គឺ​ ​ត​ជ្ជ​នី​យក​ម្ម​ក្តី​ ​និ​យស្ស​កម្ម​ក្តី​ ​បព្វាជនីយ​កម្ម​ក្តី​ ​បដិ​សារ​ណី​យក​ម្ម​ក្តី​ ​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ក្តី​ ​ដែល​សង្ឃ​បាន​ធ្វើ​ដល់​អាចារ្យ​រួចហើយ​ ​អន្តេវាសិក​ត្រូវ​ធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ថា​ ​អាចារ្យ​គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ប្រពៃ​ ​គប្បី​សម្លបរោម​ ​គប្បី​ប្រព្រឹត្ត​វត្ត​ ​គួរ​ដល់​កិរិយា​រលាស់ខ្លួន​ចេញ​ចាក​កម្ម​ ​សង្ឃ​គប្បី​រម្ងាប់​នូវ​កម្ម​នោះ​ ​ដោយ​ឧបាយ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​បើ​ចីវរ​របស់​អាចារ្យ​គួរ​នឹង​លាង​ ​អន្តេវាសិក​ត្រូវ​លាង​ប្រគេន​ ​ឬ​ត្រូវ​ធ្វើ​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ថា​ ​ចីវរ​របស់​អាចារ្យ​គួរ​នឹង​លាង​ដោយ​ឧបាយ​ដូចម្តេច​ហ្ន៎​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៥ | បន្ទាប់
ID: 636805701444975692
ទៅកាន់ទំព័រ៖