ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

ក៏​គង់មាន​ភិក្ខុ​ឯទៀត​ ​ប្រាប់​ដល់​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​ប្រសិនបើ​ភិក្ខុ​មិនឃើញ​ភិក្ខុ​ដែល​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​នោះ​ទេ​ ​ទាំង​ភិក្ខុ​ឯទៀត​ ​ក៏​មិនបាន​ប្រាប់​ដល់​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ភិក្ខុ​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​ដូច្នេះ​ទេ​ ​ក៏​ភិក្ខុ​នោះ​ឯង​ ​ប្រាប់​ដល់​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​ខ្ញុំ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​ដូច្នេះ​ ​(​មិនខាន​)​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បើ​ភិក្ខុ​មានប្រាថ្នា​ ​ក៏​គប្បី​សូត្រ​ក្នុង​កណ្តាល​សង្ឃ​ ​ចំពោះ​បុគ្គល​ ​គឺ​ភិក្ខុ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ ​ដែល​នៅក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​នោះ​ ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ចា​តុទ្ទសី​ ​ឬបណ្ណ​រសី​ឧបោសថ​នោះ​ ​ដោយ​ការ​ឃើញ​នោះ​ ​ដោយ​ការ​ឮ​នោះ​ ​ដោយ​ការ​រង្កៀស​នោះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះសង្ឃ​ដ៏​ចំរើន​ ​សូម​សង្ឃ​ស្តាប់​ខ្ញុំ​ ​ដ្បិត​បុគ្គល​ឈ្មោះ​នេះ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​បារាជិក​ហើយ​ ​ឥឡូវនេះ​ ​ខ្ញុំ​នឹង​បញ្ឈប់​បាតិមោក្ខ​ដល់​បុគ្គល​នោះ​ ​កាលបើ​បុគ្គល​នោះ​មក​នៅក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​សង្ឃ​មិន​ត្រូវ​សំដែង​បាតិមោក្ខ​ទេ​។​ ​ការបញ្ឈប់​បាតិមោក្ខ​នេះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​ប្រកបដោយ​ធម៌​។​
 [​១៥៤​]​ ​កាលបើ​សង្ឃ​បញ្ឈប់​បាតិមោក្ខ​ដល់​ភិក្ខុ​ហើយ​ ​បរិសទ្យ​ក្រោក​ឡើង​ ​ព្រោះ​បណ្តា​អន្តរាយ​ទាំង១០យ៉ាង​ ​អន្តរាយ​ណាមួយ​ ​ទោះបី​អន្តរាយ​អំពី​ព្រះរាជា​ក្តី​ ​អន្តរាយ​អំពី​ចោរ​ក្តី​ ​អន្តរាយ​អំពី​ភ្លើង​ក្តី​ ​អន្តរាយ​
ថយ | ទំព័រទី ២៣០ | បន្ទាប់
ID: 636805728107460699
ទៅកាន់ទំព័រ៖