ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​២៣៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុនី​ទាំងឡាយ​មាន​រដូវ​ ​អង្គុយ​សង្កត់​ខ្លះ​ ​ដេក​សង្កត់​ខ្លះ​ ​នូវ​គ្រែ​ដែលគេ​ញាត់​ភ្ជាប់​ ​និង​តាំង​ដែលគេ​ញាត់​ភ្ជាប់​។​ ​សេនាសនៈ​ ​ក៏​ប្រឡាក់​ដោយ​ឈាម​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ភិក្ខុនី​មិន​ត្រូវ​អង្គុយ​សង្កត់​ ​ដេក​សង្កត់​ ​នូវ​គ្រែ​ដែលគេ​ញាត់​ភ្ជាប់​ ​នូវ​តាំង​ដែលគេ​ញាត់​ភ្ជាប់​ទេ​ ​ភិក្ខុនី​ណា​អង្គុយ​សង្កត់​ក្តី​ ​ដេក​សង្កត់​ក្តី​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​នូវ​ចីវរ​ក្នុង​រោងទាន​។​ ​ចីវរ​ក្នុង​រោងទាន​ ​ក៏​ប្រឡាក់​ដោយ​ឈាម​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​រឿង​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​នូវ​សំពត់​ទ្រនាប់​។​ ​សំពត់​ទ្រនាប់​ក៏​របូត​ចុះ​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ចង​ ​(​សំពត់​ទ្រនាប់​)​ ​ដោយ​សរសៃអំបោះ​ ​ហើយ​ចងភ្ជាប់​នឹង​ភ្លៅ​ចុះ​។​ ​សរសៃអំបោះ​ក៏​ដាច់​ទៅ​។​ ​ពួក​ភិក្ខុ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​រឿង​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​ខ្សែក្រវាត់​សម្រាប់​ចង​ឆ្នុកក្បិន​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣១១ | បន្ទាប់
ID: 636805767533355731
ទៅកាន់ទំព័រ៖