ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ភិក្ខុនី​ ​មិន​ត្រូវឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ឱកាស​ ​(​ដើម្បី​ចោទ​)​ ​បើទុកជា​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​មិនបាន​ឲ្យ​ធ្វើ​ ​កាលបើ​ឲ្យ​ធ្វើ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ភិក្ខុនី​មិន​ត្រូវ​ចោទ​ភិក្ខុ​ទេ​ ​បើទុកជា​ចោទ​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​មិនបាន​ចោទ​ ​កាលបើ​ចោទ​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​ភិក្ខុនី​មិន​ត្រូវ​រំលឹក​ពួក​ភិក្ខុ​ទេ​ ​ទោះបី​រំលឹក​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​មិនបាន​រំលឹក​ ​កាលបើ​រំលឹក​ ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​។​ ​
 [​២៥៥​]​ ​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ឃាត់​ឧបោសថ​ ​ឃាត់​បវារណា​របស់​ពួក​ភិក្ខុនី​ ​ធ្វើជា​អ្នកមាន​មាត់ពាក្យ​ ​(​ក្នុង​អធិករណ៍​)​ ​ផ្តើម​អនុ​វា​ទា​ធិ​ករណ៍​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុនី​ធ្វើ​ឱកាស​ ​(​ដើម្បី​ចោទ​)​ ​ចោទ​ ​(​ភិក្ខុនី​)​ ​រំលឹក​ ​(​ភិក្ខុនី​)​។​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តី​នុ៎ះ​ ​ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគ​។​បេ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​តថាគត​អនុញ្ញាត​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ឃាត់​ឧបោសថ​ដល់​ភិក្ខុនី​ ​ឧបោសថ​ដែល​ឃាត់​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ឃាត់​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ឃាត់​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ឃាត់​បវារណា​ ​បវារណា​ដែល​ឃាត់​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ឃាត់​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ឃាត់​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ធ្វើជា​អ្នកមាន​មាត់ពាក្យ​ ​(​ក្នុង​អធិករណ៍​)​ ​ទោះបី​ភិក្ខុ​ធ្វើ​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ធ្វើ​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ធ្វើ​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​ផ្តើម​អនុ​វា​ទា​ធិ​ករណ៍​ ​ទោះបី​ភិក្ខុ​ផ្តើម​ហើយ​ ​ក៏​ឈ្មោះថា​ផ្តើម​ឡើង​ដោយ​ប្រពៃ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ផ្តើម​ ​មិន​ត្រូវអាបត្តិ​ ​ឲ្យ​ភិក្ខុ​បើកឱកាស​ ​(​ដើម្បី​ចោទ​)​ ​ទោះបី​ភិក្ខុ​បើក​ហើយ​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៩ | បន្ទាប់
ID: 636805773864777868
ទៅកាន់ទំព័រ៖