ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១

 [​២៨០​]​ ​គ្រានោះ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ទាំងឡាយ​ ​បាន​ទៅកាន់​នគររាជ​គ្រឹះ​ ​ដើម្បី​សង្គាយនា​នូវ​ធម៌​ ​និង​វិន័យ​។​ ​ទើប​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ជា​ថេរៈ​ ​មាន​សេចក្តី​រិះគិត​ដូច្នេះ​ថា​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បដិ​សង្ខ​រណកម្ម​ ​គឺ​ការ​ជួសជុល​សេនាសនៈ​ ​ដែល​ដាច់ដាច​ ​ធ្លុះធ្លាយ​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​សរសើរ​ហើយ​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​គួរតែ​យើង​រាល់គ្នា​ ​ជួសជុល​សេន​សាសនៈ​ ​ដែល​ដាច់ដាច​ ​ធ្លុះធ្លាយ​អស់​ខែ​មួយ​ជា​ដម្បូង​សិន​ ​ដល់​មកខែ​ជា​កណ្តាល​ ​យើង​នឹង​ប្រជុំ​គ្នា​សង្គាយនា​ ​នូវ​ធម៌​ ​និង​វិន័យ​។​ ​លំដាប់នោះ​ ​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​នាំគ្នា​ជួសជុល​សេនាសនៈ​ ​ដែល​ដាច់ដាច​ ​ធ្លុះធ្លាយ​ ​អស់​ខែ​មួយ​ជា​ដម្បូង​។​
 [​២៨១​]​ ​គ្រានោះ​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ត្រិះរិះ​ថា​ ​ថ្ងៃស្អែក​នេះ​ ​នឹង​ប្រជុំ​សង្ឃ​ ​កិច្ច​នោះ​ ​មិន​សមគួរ​ដល់​អាត្មាអញ​ឡើយ​ ​ព្រោះថា​អាត្មាអញ​នៅជា​សេក្ខបុគ្គល​នៅឡើយ​ ​ហើយ​ទៅកាន់​ប្រជុំ​សង្ឃ​ ​គិត​ដូច្នេះហើយ​ ​ក៏​ចំរើន​កាយគតាសតិ​កម្មដ្ឋាន​ ​អស់​រាត្រី​ជ្រៅ​ ​លុះដល់​បច្ចូស​ម័យ​នៃ​រាត្រី​ ​(​ជិត​ភ្លឺ​)​ ​នោះ​ហើយ​ ​ក៏​ទំ​រេ​ត​កាយ​ដោយ​គិតថា​នឹង​សឹង​។​ ​ព្រះសិរ​ពុំ​ទាន់​ដល់​ខ្នើយ​។​ ​ព្រះ​បាទា​ទើបតែនឹង​ផុត​អំពី​ផែនដី​។​ ​ព្រះទ័យ​ ​(​របស់​លោក​)​ ​ក៏​រួច​ស្រឡះ​ចាក​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​មិន​មាន​ឧបាទាន​ ​ក្នុង​ចន្លោះ​នោះ​ឯង​។​ ​ព្រះ​អានន្ទ​មាន​អាយុ​ ​បាន​ជា​ព្រះអរហន្ត​ហើយ​ ​ទើបបាន​និមន្ត​ទៅកាន់​ប្រជុំ​សង្ឃ​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៦១ | បន្ទាប់
ID: 636805784765731367
ទៅកាន់ទំព័រ៖