ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០

មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។ ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត មិន​មានហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ​ផង មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។ ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត មិន​មានហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាអកុសល មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ​ផង មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។ ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត មិន​មានហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ​ផង មិនមែន​ជាអកុសល មិនមែន​ជា​មិន​មានហេតុ​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ…។
 [៥៦៩] ក្នុង​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ៦។

នកុ​សល​ត្តិ​កន​ហេតុ​សម្បយុត្ត​ទុ​កៈ
កុសល​ត្តិ​កហេតុ​សម្បយុត្ត​ទុ​កៈ


 [៥៧០] ធម៌​ជាអកុសល ប្រកបដោយ​ហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​ហេតុ ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។ ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត ប្រកបដោយ​ហេតុ អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​ហេតុ ទើប​កើតឡើង
ថយ | ទំព័រទី ១៣៣ | បន្ទាប់
ID: 637833303799815204
ទៅកាន់ទំព័រ៖