ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០
[៦៣៨] ធម៌ជាអព្យាក្រឹត ជាអនិយ្យានិកៈ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនជាអនិយ្យានិកៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាអព្យាក្រឹត ជាអនិយ្យានិកៈ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអព្យាក្រឹត មិនមែនជាអនិយ្យានិកៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៦៣៩] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។
នកុសលត្តិកននិយតទុកៈ
កុសលត្តិកនិយតទុកៈ
[៦៤០] ធម៌ជាកុសល ទៀង ពឹងផ្អែកនឹងធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនទៀង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ (បទនេះ) មានសេចក្តីប្រហែលគ្នានឹងអបរិយាបន្នៈដែរ។ មានបញ្ហា ៦។
[៦៤១] ធម៌ជាអព្យាក្រឹត មិនទៀង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនជាមិនទៀង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាអព្យាក្រឹត មិនទៀង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល មិនមែនជាមិនទៀង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាអព្យាក្រឹត មិនទៀង អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអព្យាក្រឹត មិនមែនជាមិនទៀង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៦៤២] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។
ID: 637833309398208151
ទៅកាន់ទំព័រ៖