ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០
ធម៌ជាអព្យាក្រឹត ជាអរណៈ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអព្យាក្រឹត មិនមែនជាអរណៈ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាអព្យាក្រឹត ជាអរណៈ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល មិនមែនជាអរណៈផង មិនមែនជាអព្យាក្រឹត មិនមែនជាអរណៈផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មានវារៈ៣។
នវេទនាត្តិកនហេតុទុកៈ
វេទនាត្តិកហេតុទុកៈ
[៦៤៨] ធម៌ប្រកបដោយសុខវេទនា ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌ប្រកបដោយទុក្ខវេទនា ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌ប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនប្រកបដោយសុខវេទនា មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។ ធម៌ប្រកបដោយទុក្ខវេទនា ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនប្រកបដោយទុក្ខវេទនា មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។ ធម៌ប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនប្រកបដោយអទុក្ខមសុខវេទនា មិនមែនជាហេតុ ទើបកកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ
ID: 637833310203615999
ទៅកាន់ទំព័រ៖