ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០
នឧបាទិន្នុបាទានិយត្តិកនហេតុទុកៈ
ឧបាទិន្នុបាទានិយត្តិកហេតុទុកៈ
[៦៥៦] ធម៌មានកម្មប្រកបដោយកិលេស មានតណ្ហាជាដើម មិនកាន់យកហើយ តែជាប្រយោជន៍ដល់ឧបាទាន ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានកម្មប្រកបដោយកិលេស មានតណ្ហាជាដើម កាន់យកហើយ និងជាប្រយោជន៍ដល់ឧបាទាន មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៦៥៧] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៩។
[៦៥៨] ធម៌មានកម្មប្រកបដោយកិលេស មានតណ្ហាជាដើម មិនកាន់យកហើយ តែជាប្រយោជន៍ដល់ឧបាទាន មិនមែនជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនមានកម្មប្រកបដោយកិលេស មានតណ្ហាជាដើម កាន់យកហើយ និងជាប្រយោជន៍ដល់ឧបាទាន មិនមែនជាមិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
[៦៥៩] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ១៨។
នសង្កិលិដ្ឋសង្កិលេសិកត្តិកនហេតុទុកៈ
សង្កិលិដ្ឋសង្កិលេសិកត្តិកហេតុទុកៈ
[៦៦០] ធម៌ដែលមិនសៅហ្មង តែគួរដល់នូវសេចក្តីសៅហ្មង ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនសៅហ្មង តែគួរដល់នូវសេចក្តីសៅហ្មង មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។
ID: 637833311401666649
ទៅកាន់ទំព័រ៖